Η αμερικανική αστυνομία ανταγωνίζεται τους κακοποιούς, και ξεπερνά τους τρομοκράτες σε βία. Συνιστά μάλιστα, τη μεγαλύτερη απειλή εναντίον του λαού της χώρας.
Πρόσφατα, μια ομάδα της SWAT (ΕΚΑΜ), μπήκε στο σπίτι του 31χρονου Rogelio Serrato στο Monterey της California και τον δολοφόνησε. Το θύμα ήταν αθώο, και μάλιστα πατέρας τεσσάρων παιδιών.
Το γεγονός ότι οι ομάδες SWAT πολλές φορές μπαίνουν σε λάθος σπίτια, αποδεικνύει την αμέλεια με την οποία χρησιμοποιείται η αστυνομική βία. Σε μια περίπτωση, η αστυνομία μπήκε στο σπίτι του δημάρχου μιας πόλης, σκότωσε τον σκύλο του, και κράτησε δεμένη την οικογένειά του, μέχρι που αποδείχθηκε ότι έκαναν λάθος στη διεύθυνση.
Τις περισσότερες όμως φορές, τέτοιες ειδήσεις δεν μεταδίδονται. Τα περισσότερα θύματα δεν προχωρούν σε επίσημη καταγγελία. Και όσοι το κάνουν ανακαλύπτουν πως στο τέλος χάνουν το δίκιο τους.
Αν ψάξει κανείς στο youtube, για αστυνομική βία, θα βρει περίπου 500.000 αποτελέσματα. Υπάρχουν παραδείγματα όπως αυτό που οι αστυνομικοί πυροβόλησαν έναν ανάπηρο στο καροτσάκι του, ή αυτό όπου έδειραν μια 89χρονη, ή πολλές περιπτώσεις που χρησιμοποιείται το ηλεκτροφόρο taser gun εναντίον παιδιών, γυναικών, και ανήμπορων παππούδων.
Το ψυχολογικό τραύμα του θύματος αστυνομικής βίας είναι πολύ χειρότερο από αυτό που προκαλούν οι εγκληματίες. Το κοινό πιστεύει πως η αστυνομία υπάρχει για να το προστατεύει. Συνεπώς, το συναισθηματικό και ψυχολογικό σοκ μιας αστυνομικής επίθεσης είναι πολύ μεγαλύτερο από μια απλή επίθεση κακοποιού.
Γιατί όμως υπάρχει τόση αστυνομική βία εναντίον των πολιτών;
Εν μέρει επειδή η αστυνομία προσελκύει τραμπούκους, αντικοινωνικούς, και ψυχοπαθείς. Ακόμη και οι φυσιολογικοί αστυνομικοί απολαμβάνουν την εξουσία τους και απαιτούν σεβασμό. Έτσι, ακόμη κι αυτοί μπορεί πολύ εύκολα να μετατραπούν εν ριπή οφθαλμού σε τραμπούκους.
Ένας άλλος λόγος είναι ότι δεν υπάρχει λογοδοσία. Η προσπάθεια που είχε γίνει κάποτε να ελέγχονται πειθαρχικά οι αστυνομικοί από πολίτες, δεν πέρασε εξαιτίας των συντηρητικών που υπερασπίζονται τον «νόμο και τη τάξη».
Τέλος, η αστυνομία έχει πια στρατιωτικοποιηθεί, κάνοντας χρήση πολεμικών όπλων, και εκπαιδευμένη να αντιμετωπίζει το κοινό ως τον εχθρό. Οι κυβερνήσεις Bush/Cheney/Obama, έχουν κάνει τον κάθε Αμερικανό να θεωρείται ύποπτος. Η μόνη πολιτική ελευθερία που παραμένει εν ισχύ σήμερα στις ΗΠΑ, είναι ο νόμος εναντίον των φυλετικών διακρίσεων. Έτσι, ο κάθε Αμερικάνος αντιμετωπίζεται σαν να ήταν Μουσουλμάνος τρομοκράτης. Οι μέθοδοι της Γκεστάπο ακολουθούνται πιστά στα αεροδρόμια, στα λεωφορεία, στις συναθροίσεις, στα αθλητικά γεγονότα, στα εμπορικά κέντρα και στη κυκλοφορία των οχημάτων στους δρόμους. Και όλα αυτά παρά την απουσία οποιασδήποτε τρομοκρατικής δραστηριότητας που θα δικαιολογούσε αυτή την αντιμετώπιση. Η απουσία τρομοκρατών, επιτρέπει στις αρχές να θεωρούν τον κάθε αθώο ως τρομοκράτη.
Στα αμερικανικά αεροδρόμια, όπου κυριαρχεί η «φασιστική» πολιτική της TSA (Υπηρεσία Ασφάλειας Συγκοινωνιών), έχουν διαδραματιστεί άπειρα έως και κωμικοτραγικά γεγονότα. Έχουν συλληφθεί πρόσκοποι γιατί είχαν μαζί τους σουγιαδάκια, έχουν συλληφθεί λεχώνες διότι μετέφεραν το μητρικό γάλα τους, έχουν συλληφθεί γυναίκες, παιδιά, κλπ. Το γεγονός ότι τα σκληρά μέτρα που εφαρμόζει η TSA δεν έχουν αποδώσει τίποτα, καθώς παρά τις χιλιάδες συλλήψεις ποτέ δεν συνελήφθη κάποιος τρομοκράτης, δεν την έχει αποθαρρύνει καθόλου.
Το κοινό όμως δεν αντιδρά. Αντιθέτως, δηλώνει ικανοποιημένο που οι αρχές το προστατεύουν. Αυτού του είδους η υποταγή είναι ακριβώς ότι επιδιώκουν η κυβέρνηση και η αστυνομία. Όποιος διαφωνεί θα κακομεταχειρίζεται. Όποιος διεκδικεί τα δικαιώματά του θα ξυλοφορτώνεται. Όπως άλλωστε έχει ανακοινώσει επίσημα η TSA, όποιος δυσανασχετεί στους αυστηρούς ελέγχους θα μπορεί να κρατείται επ άπειρον.
Από την άλλη, η αμερικανική κυβέρνηση επιμένει να ισχυρίζεται πως υπάρχει καθεστώς ελευθερίας και δημοκρατίας στη χώρα. Στη πραγματικότητα όμως, η Αμερική ζει υπό αστυνομοκρατούμενο καθεστώς, και όποιος το ξεχνά, τη πάτησε.
Το αμερικανικό αστυνομικό κράτος συνεργάζεται στενά με παρόμοια αστυνομικά καθεστώτα σε ολόκληρο το πλανήτη. Την Αίγυπτο, την Υεμένη, την Ιορδανία, τη Σαουδική Αραβία, και το Ισραήλ, στη Μ. Ανατολή, καθώς και με καθεστώτα στην πρώην ΕΣΣΔ και στη Κεντρική Ασία.
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν υποστηρίζει τη δημοκρατία πουθενά στην υφήλιο. Στη πραγματικότητα, τη καταπνίγει όπου αυτή πάει να σηκώσει κεφάλι, όπως έγινε πρόσφατα και στην Ονδούρα. Λίγο πιο πριν, κάτι ανάλογο έγινε στη Παλαιστίνη, όπου η Αμερική ανέτρεψε το εκλογικό αποτέλεσμα που έδινε τη νίκη στη Hamas. Τώρα, η Ουάσιγκτον στοχοποιεί τον Λίβανο, όπου κερδίζει έδαφος η Hisbollah.
Παντού στο πλανήτη, η Αμερική προτιμά τα δεσποτικά απολυταρχικά καθεστώτα που μπορεί να αγοράζει, παρά τις ελεύθερες εκλογές που ενέχουν το ρίσκο να βγει νικητής κάποιος που να αρνείται να παίξει το ρόλο της μαριονέτας της.
Η αμερικανική κυβέρνηση αποτελεί τον πιο αποφασισμένο εχθρό της δημοκρατίας στον κόσμο. Παρόλα αυτά, έχει το θράσος να κουνάει το δάχτυλο στο Πεκίνο, που όμως επιτρέπει πολλές περισσότερες πολιτικές ελευθερίες από αυτές που επιτρέπουν στους Αμερικανούς πολίτες οι κυβερνήσεις Bush/Cheney/Obama.
Αν ποτέ οι Αμερικάνοι συνειδητοποιούσαν τη καταπίεση που υφίστανται, τότε και αυτοί θα ήταν όλοι στους δρόμους, όπως είναι σήμερα οι Αιγύπτιοι.
Του Dr. Paul Craig Roberts
Από factorx στις 08/02/2011
Πρόσφατα, μια ομάδα της SWAT (ΕΚΑΜ), μπήκε στο σπίτι του 31χρονου Rogelio Serrato στο Monterey της California και τον δολοφόνησε. Το θύμα ήταν αθώο, και μάλιστα πατέρας τεσσάρων παιδιών.
Το γεγονός ότι οι ομάδες SWAT πολλές φορές μπαίνουν σε λάθος σπίτια, αποδεικνύει την αμέλεια με την οποία χρησιμοποιείται η αστυνομική βία. Σε μια περίπτωση, η αστυνομία μπήκε στο σπίτι του δημάρχου μιας πόλης, σκότωσε τον σκύλο του, και κράτησε δεμένη την οικογένειά του, μέχρι που αποδείχθηκε ότι έκαναν λάθος στη διεύθυνση.
Τις περισσότερες όμως φορές, τέτοιες ειδήσεις δεν μεταδίδονται. Τα περισσότερα θύματα δεν προχωρούν σε επίσημη καταγγελία. Και όσοι το κάνουν ανακαλύπτουν πως στο τέλος χάνουν το δίκιο τους.
Αν ψάξει κανείς στο youtube, για αστυνομική βία, θα βρει περίπου 500.000 αποτελέσματα. Υπάρχουν παραδείγματα όπως αυτό που οι αστυνομικοί πυροβόλησαν έναν ανάπηρο στο καροτσάκι του, ή αυτό όπου έδειραν μια 89χρονη, ή πολλές περιπτώσεις που χρησιμοποιείται το ηλεκτροφόρο taser gun εναντίον παιδιών, γυναικών, και ανήμπορων παππούδων.
Το ψυχολογικό τραύμα του θύματος αστυνομικής βίας είναι πολύ χειρότερο από αυτό που προκαλούν οι εγκληματίες. Το κοινό πιστεύει πως η αστυνομία υπάρχει για να το προστατεύει. Συνεπώς, το συναισθηματικό και ψυχολογικό σοκ μιας αστυνομικής επίθεσης είναι πολύ μεγαλύτερο από μια απλή επίθεση κακοποιού.
Γιατί όμως υπάρχει τόση αστυνομική βία εναντίον των πολιτών;
Εν μέρει επειδή η αστυνομία προσελκύει τραμπούκους, αντικοινωνικούς, και ψυχοπαθείς. Ακόμη και οι φυσιολογικοί αστυνομικοί απολαμβάνουν την εξουσία τους και απαιτούν σεβασμό. Έτσι, ακόμη κι αυτοί μπορεί πολύ εύκολα να μετατραπούν εν ριπή οφθαλμού σε τραμπούκους.
Ένας άλλος λόγος είναι ότι δεν υπάρχει λογοδοσία. Η προσπάθεια που είχε γίνει κάποτε να ελέγχονται πειθαρχικά οι αστυνομικοί από πολίτες, δεν πέρασε εξαιτίας των συντηρητικών που υπερασπίζονται τον «νόμο και τη τάξη».
Τέλος, η αστυνομία έχει πια στρατιωτικοποιηθεί, κάνοντας χρήση πολεμικών όπλων, και εκπαιδευμένη να αντιμετωπίζει το κοινό ως τον εχθρό. Οι κυβερνήσεις Bush/Cheney/Obama, έχουν κάνει τον κάθε Αμερικανό να θεωρείται ύποπτος. Η μόνη πολιτική ελευθερία που παραμένει εν ισχύ σήμερα στις ΗΠΑ, είναι ο νόμος εναντίον των φυλετικών διακρίσεων. Έτσι, ο κάθε Αμερικάνος αντιμετωπίζεται σαν να ήταν Μουσουλμάνος τρομοκράτης. Οι μέθοδοι της Γκεστάπο ακολουθούνται πιστά στα αεροδρόμια, στα λεωφορεία, στις συναθροίσεις, στα αθλητικά γεγονότα, στα εμπορικά κέντρα και στη κυκλοφορία των οχημάτων στους δρόμους. Και όλα αυτά παρά την απουσία οποιασδήποτε τρομοκρατικής δραστηριότητας που θα δικαιολογούσε αυτή την αντιμετώπιση. Η απουσία τρομοκρατών, επιτρέπει στις αρχές να θεωρούν τον κάθε αθώο ως τρομοκράτη.
Στα αμερικανικά αεροδρόμια, όπου κυριαρχεί η «φασιστική» πολιτική της TSA (Υπηρεσία Ασφάλειας Συγκοινωνιών), έχουν διαδραματιστεί άπειρα έως και κωμικοτραγικά γεγονότα. Έχουν συλληφθεί πρόσκοποι γιατί είχαν μαζί τους σουγιαδάκια, έχουν συλληφθεί λεχώνες διότι μετέφεραν το μητρικό γάλα τους, έχουν συλληφθεί γυναίκες, παιδιά, κλπ. Το γεγονός ότι τα σκληρά μέτρα που εφαρμόζει η TSA δεν έχουν αποδώσει τίποτα, καθώς παρά τις χιλιάδες συλλήψεις ποτέ δεν συνελήφθη κάποιος τρομοκράτης, δεν την έχει αποθαρρύνει καθόλου.
Το κοινό όμως δεν αντιδρά. Αντιθέτως, δηλώνει ικανοποιημένο που οι αρχές το προστατεύουν. Αυτού του είδους η υποταγή είναι ακριβώς ότι επιδιώκουν η κυβέρνηση και η αστυνομία. Όποιος διαφωνεί θα κακομεταχειρίζεται. Όποιος διεκδικεί τα δικαιώματά του θα ξυλοφορτώνεται. Όπως άλλωστε έχει ανακοινώσει επίσημα η TSA, όποιος δυσανασχετεί στους αυστηρούς ελέγχους θα μπορεί να κρατείται επ άπειρον.
Από την άλλη, η αμερικανική κυβέρνηση επιμένει να ισχυρίζεται πως υπάρχει καθεστώς ελευθερίας και δημοκρατίας στη χώρα. Στη πραγματικότητα όμως, η Αμερική ζει υπό αστυνομοκρατούμενο καθεστώς, και όποιος το ξεχνά, τη πάτησε.
Το αμερικανικό αστυνομικό κράτος συνεργάζεται στενά με παρόμοια αστυνομικά καθεστώτα σε ολόκληρο το πλανήτη. Την Αίγυπτο, την Υεμένη, την Ιορδανία, τη Σαουδική Αραβία, και το Ισραήλ, στη Μ. Ανατολή, καθώς και με καθεστώτα στην πρώην ΕΣΣΔ και στη Κεντρική Ασία.
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν υποστηρίζει τη δημοκρατία πουθενά στην υφήλιο. Στη πραγματικότητα, τη καταπνίγει όπου αυτή πάει να σηκώσει κεφάλι, όπως έγινε πρόσφατα και στην Ονδούρα. Λίγο πιο πριν, κάτι ανάλογο έγινε στη Παλαιστίνη, όπου η Αμερική ανέτρεψε το εκλογικό αποτέλεσμα που έδινε τη νίκη στη Hamas. Τώρα, η Ουάσιγκτον στοχοποιεί τον Λίβανο, όπου κερδίζει έδαφος η Hisbollah.
Παντού στο πλανήτη, η Αμερική προτιμά τα δεσποτικά απολυταρχικά καθεστώτα που μπορεί να αγοράζει, παρά τις ελεύθερες εκλογές που ενέχουν το ρίσκο να βγει νικητής κάποιος που να αρνείται να παίξει το ρόλο της μαριονέτας της.
Η αμερικανική κυβέρνηση αποτελεί τον πιο αποφασισμένο εχθρό της δημοκρατίας στον κόσμο. Παρόλα αυτά, έχει το θράσος να κουνάει το δάχτυλο στο Πεκίνο, που όμως επιτρέπει πολλές περισσότερες πολιτικές ελευθερίες από αυτές που επιτρέπουν στους Αμερικανούς πολίτες οι κυβερνήσεις Bush/Cheney/Obama.
Αν ποτέ οι Αμερικάνοι συνειδητοποιούσαν τη καταπίεση που υφίστανται, τότε και αυτοί θα ήταν όλοι στους δρόμους, όπως είναι σήμερα οι Αιγύπτιοι.
Του Dr. Paul Craig Roberts
Από factorx στις 08/02/2011
0 Comments