Η κυβέρνηση Παπανδρέου καταρρέει ή μπορεί να καταρρεύσει οποιαδήποτε στιγμή. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι διεθνείς τραπεζίτες οι οποίοι εξυπηρετούνται από την ύπαρξη του Γιώργου Παπανδρέου στην εξουσία, το γνωρίζουν όμως πάρα πολύ καλά και οι κυβερνώντες, αφού παίζουν πλέον τα κεφάλια τους, ενώ μία αλλαγή στην εξουσία μπορεί να τους οδηγήσει αυτόματα στην φυλακή (στην καλύτερη περίπτωση).
Τα επιτελεία εργάζονται πυρετωδώς προς την κατεύθυνση στήριξης του Γιώργου Παπανδρέου και αναγνωρίζοντας πως υπάρχουν δύο εγγενείς βασικές αδυναμίες – φόβοι, έχουν κατευθύνει τους σχεδιασμούς τους στην άμεση αντιμετώπιση των κινδύνων αυτών.
Ποιοι όμως απειλούν την κυβέρνηση; Αν και ο μεγαλύτερος εχθρός της κυβέρνησης Παπανδρέου είναι ο ίδιος της ο εαυτός, ο πρώτος μεγάλος κίνδυνος είναι εκείνοι οι βουλευτές που είτε δεν αντέχουν ηθικά την περαιτέρω στήριξη μίας ξενόφερτης κυβέρνησης είτε φοβούνται για το προσωπικό τους μέλλον (και δεν σκέφτονται το πολιτικό τους μέλλον, επειδή γνωρίζουν πως αυτό δεν υφίσταται πλέον τουλάχιστον μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες). Ο μεγάλος και κυριότερος αντίπαλος, όμως, είναι ο Ελληνικός λαός που έχει βγει στις πλατείες και ιδιαίτερα στην πλατεία Συντάγματος.
Ο εφιάλτης του Γιώργου Παπανδρέου (τώρα και του Βαγγέλη Βενιζέλου) είναι ο Ελληνικός λαός που εδώ και ένα μήνα διαμαρτύρεται και διεκδικεί το δικαίωμά του στην ζωή, το δικαίωμά του να ζει και να εργάζεται σε μία ελεύθερη και ανεξάρτητη πατρίδα.
Αντιμετωπίζοντας, λοιπόν, το πάρα πολύ σοβαρό ενδεχόμενο της άμεσης κατάρρευσής της, η κυβέρνηση Παπανδρέου αποφάσισε να περάσει σε μία σειρά «ενεργειών» μέσω των οποίων όχι μόνο θα εξασφαλίσει την παραμονή της στην εξουσία, αλλά θα μπορέσει ταυτόχρονα να καταστείλει οποιαδήποτε μελλοντική προσπάθεια – απόπειρα αποσταθεροποίησης του παρόντος καθεστώτος. Στην εφαρμογή ενός πραγματικά σατανικού σχεδίου διαθέτει κάθε «όπλο» (μυστικές υπηρεσίες, παρακρατικούς μηχανισμούς, εξωτερικούς παράγοντες). Μία σειρά από «τυχαία» γεγονότα που συνέβησαν τις προηγούμενες ημέρες, αποκαλύπτουν το σχέδιο και συμπληρώνουν το παζλ της εθνικής επικινδυνότητας που έχει το καθεστώς του Γιώργου Παπανδρέου για την ίδια την χώρα.
Πάλι «αντάρτες» στην κυβέρνηση Παπανδρέου
Στην κυβέρνηση έχουν επιδοθεί σ' έναν αγώνα να εντοπίσουν τους ύποπτους βουλευτές που στην ψηφοφορία για το Μεσοπρόθεσμο θα κάνουν την «απονενοημένη» κίνηση. Στο στόχαστρο έχουν μπει περίπου δέκα βουλευτές, αν και σ' αυτές τις περιπτώσεις μπορεί να προκύψουν δυσάρεστες για την κυβέρνηση εκπλήξεις από κει που δεν το περιμένει.
Θέμα κομματικής πειθαρχίας δεν θα βάλει η κυβέρνηση, όπως αναφέρει το μέγαρο Μαξίμου, ωστόσο όποιος καταψηφίσει το Μεσοπρόθεσμο «θα τεθεί εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας». Ενδεχομένως η ίδια ποινή θα επιβληθεί και σε κείνους που θα ψηφίσουν μεν το Μεσοπρόθεσμο επί της αρχής αλλά θα αρνηθούν να στηρίξουν τους ξεχωριστούς νόμους για τις ιδιωτικοποιήσεις.
Αν οι «απείθαρχοι» βουλευτές ξεπεράσουν το αριθμητικό όριο για τη δεδηλωμένη, η μόνη διέξοδος είναι οι εκλογές, που η κυβέρνηση Παπανδρέου θέλει να αποφύγει ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ…
Το ρόλο παιδαγωγού εντός του κυβερνώντος κόμματος ανέλαβαν ξένες πρεσβείες αλλά και μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, σύμφωνα με στελέχη του κυβερνώντος κόμματος.
Πληροφορίες αναφέρουν, πως για τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αλλά και τις ΗΠΑ θεωρείται «μη αποδεκτό» το ενδεχόμενο να υπάρξει καταψήφιση του μεσοπρόθεσμου σχεδίου στη Βουλή, γι΄ αυτό έχουν «ανάψει» στη κυριολεξία τα τηλέφωνα των βουλευτών που θεωρούνται επίφοβοι.
Φήμες για προβοκάτσιες στο Σύνταγμα στην ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου
Σχέδια να «ανατιναχτεί» ο ειρηνικός χαρακτήρας των συγκεντρώσεων στο Σύνταγμα και στις πλατείες εξυφαίνονται σύμφωνα με πολλές ενδείξεις, καθώς η Τρίτη και η Τετάρτη αναδεικνύονται σε κρίσιμες μέρες για το Κίνημα των Αγανακτισμένων… λόγω της συζήτησης και ψήφισης στη Βουλή του Μεσοπρόθεσμου και του εφαρμοστικού νόμου.
Είναι γνωστό, εξάλλου, πως οι εμφανίσεις των κουκουλοφόρων (μπαχαλάκηδων) γίνονται ΠΑΝΤΑ σε απεργίες της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ…! Τι συνδέει άραγε τους κουκουλοφόρους με τους συγκεκριμένους συνδικαλιστικούς φορείς; Κάποιοι αναφέρονται σε «χαλαρή» έως ανύπαρκτη περιφρούρηση των απεργών… ενώ κάποιοι άλλοι (περισσότερο θαρραλέοι) μιλούν ανοιχτά για προσυνεννοημένη «χαλαρότητα» που επιτρέπει την είσοδο των κουκουλοφόρων στα «μπλοκ» των απεργών διαδηλωτών των φορέων αυτών.
Ήδη στο Διαδίκτυο εμφανίζονται διάφορες περίεργες προτροπές για σύγκρουση με τα «έμμισθα σκυλιά» της εξουσίας –δηλαδή τους αστυνομικούς- ενώ τα συνδικάτα υπόψη των οποίων είναι ήδη οι σχετικές πληροφορίες λαμβάνουν έκτακτα μέτρα για την περιφρούρηση των εκδηλώσεων και κυρίως της «περικύκλωσης» της Βουλής.
Ετοιμάζουν την απόλυτη επίθεση των ΜΑΤ κατά των πολιτών
Σύμφωνα με δικές μας (αποκλειστικές) πληροφορίες, ομάδα «μπαχαλάκηδων» σκοπεύει να κινηθεί με σκοπό να βρεθεί πίσω από τα ΜΑΤ! Και κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να πυροδοτήσει μία απλή σύγκρουση, αλλά την πλήρη και κατά πάντων επίθεση των ΜΑΤ που θα βρεθούν στο πολύ δυσάρεστο φαινόμενο να χάνουν την Βουλή.
Σημειώνουμε, όμως, πως αυτή η ενέργεια που θα εκδηλωθεί, είναι απολύτως προβοκατόρικη (ή απολύτως ελεγχόμενη) από το παρακράτος και τις μυστικές υπηρεσίες, αφού ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να βρεθεί στα μετόπισθεν των ΜΑΤ, εάν δεν είναι αστυνομικός, άνδρας ασφαλείας ή… δημοσιογράφος!
Τα επιτελεία εργάζονται πυρετωδώς προς την κατεύθυνση στήριξης του Γιώργου Παπανδρέου και αναγνωρίζοντας πως υπάρχουν δύο εγγενείς βασικές αδυναμίες – φόβοι, έχουν κατευθύνει τους σχεδιασμούς τους στην άμεση αντιμετώπιση των κινδύνων αυτών.
Ποιοι όμως απειλούν την κυβέρνηση; Αν και ο μεγαλύτερος εχθρός της κυβέρνησης Παπανδρέου είναι ο ίδιος της ο εαυτός, ο πρώτος μεγάλος κίνδυνος είναι εκείνοι οι βουλευτές που είτε δεν αντέχουν ηθικά την περαιτέρω στήριξη μίας ξενόφερτης κυβέρνησης είτε φοβούνται για το προσωπικό τους μέλλον (και δεν σκέφτονται το πολιτικό τους μέλλον, επειδή γνωρίζουν πως αυτό δεν υφίσταται πλέον τουλάχιστον μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες). Ο μεγάλος και κυριότερος αντίπαλος, όμως, είναι ο Ελληνικός λαός που έχει βγει στις πλατείες και ιδιαίτερα στην πλατεία Συντάγματος.
Ο εφιάλτης του Γιώργου Παπανδρέου (τώρα και του Βαγγέλη Βενιζέλου) είναι ο Ελληνικός λαός που εδώ και ένα μήνα διαμαρτύρεται και διεκδικεί το δικαίωμά του στην ζωή, το δικαίωμά του να ζει και να εργάζεται σε μία ελεύθερη και ανεξάρτητη πατρίδα.
Αντιμετωπίζοντας, λοιπόν, το πάρα πολύ σοβαρό ενδεχόμενο της άμεσης κατάρρευσής της, η κυβέρνηση Παπανδρέου αποφάσισε να περάσει σε μία σειρά «ενεργειών» μέσω των οποίων όχι μόνο θα εξασφαλίσει την παραμονή της στην εξουσία, αλλά θα μπορέσει ταυτόχρονα να καταστείλει οποιαδήποτε μελλοντική προσπάθεια – απόπειρα αποσταθεροποίησης του παρόντος καθεστώτος. Στην εφαρμογή ενός πραγματικά σατανικού σχεδίου διαθέτει κάθε «όπλο» (μυστικές υπηρεσίες, παρακρατικούς μηχανισμούς, εξωτερικούς παράγοντες). Μία σειρά από «τυχαία» γεγονότα που συνέβησαν τις προηγούμενες ημέρες, αποκαλύπτουν το σχέδιο και συμπληρώνουν το παζλ της εθνικής επικινδυνότητας που έχει το καθεστώς του Γιώργου Παπανδρέου για την ίδια την χώρα.
Πάλι «αντάρτες» στην κυβέρνηση Παπανδρέου
Στην κυβέρνηση έχουν επιδοθεί σ' έναν αγώνα να εντοπίσουν τους ύποπτους βουλευτές που στην ψηφοφορία για το Μεσοπρόθεσμο θα κάνουν την «απονενοημένη» κίνηση. Στο στόχαστρο έχουν μπει περίπου δέκα βουλευτές, αν και σ' αυτές τις περιπτώσεις μπορεί να προκύψουν δυσάρεστες για την κυβέρνηση εκπλήξεις από κει που δεν το περιμένει.
Θέμα κομματικής πειθαρχίας δεν θα βάλει η κυβέρνηση, όπως αναφέρει το μέγαρο Μαξίμου, ωστόσο όποιος καταψηφίσει το Μεσοπρόθεσμο «θα τεθεί εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας». Ενδεχομένως η ίδια ποινή θα επιβληθεί και σε κείνους που θα ψηφίσουν μεν το Μεσοπρόθεσμο επί της αρχής αλλά θα αρνηθούν να στηρίξουν τους ξεχωριστούς νόμους για τις ιδιωτικοποιήσεις.
Αν οι «απείθαρχοι» βουλευτές ξεπεράσουν το αριθμητικό όριο για τη δεδηλωμένη, η μόνη διέξοδος είναι οι εκλογές, που η κυβέρνηση Παπανδρέου θέλει να αποφύγει ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ…
Το ρόλο παιδαγωγού εντός του κυβερνώντος κόμματος ανέλαβαν ξένες πρεσβείες αλλά και μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, σύμφωνα με στελέχη του κυβερνώντος κόμματος.
Πληροφορίες αναφέρουν, πως για τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αλλά και τις ΗΠΑ θεωρείται «μη αποδεκτό» το ενδεχόμενο να υπάρξει καταψήφιση του μεσοπρόθεσμου σχεδίου στη Βουλή, γι΄ αυτό έχουν «ανάψει» στη κυριολεξία τα τηλέφωνα των βουλευτών που θεωρούνται επίφοβοι.
Φήμες για προβοκάτσιες στο Σύνταγμα στην ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου
Σχέδια να «ανατιναχτεί» ο ειρηνικός χαρακτήρας των συγκεντρώσεων στο Σύνταγμα και στις πλατείες εξυφαίνονται σύμφωνα με πολλές ενδείξεις, καθώς η Τρίτη και η Τετάρτη αναδεικνύονται σε κρίσιμες μέρες για το Κίνημα των Αγανακτισμένων… λόγω της συζήτησης και ψήφισης στη Βουλή του Μεσοπρόθεσμου και του εφαρμοστικού νόμου.
Είναι γνωστό, εξάλλου, πως οι εμφανίσεις των κουκουλοφόρων (μπαχαλάκηδων) γίνονται ΠΑΝΤΑ σε απεργίες της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ…! Τι συνδέει άραγε τους κουκουλοφόρους με τους συγκεκριμένους συνδικαλιστικούς φορείς; Κάποιοι αναφέρονται σε «χαλαρή» έως ανύπαρκτη περιφρούρηση των απεργών… ενώ κάποιοι άλλοι (περισσότερο θαρραλέοι) μιλούν ανοιχτά για προσυνεννοημένη «χαλαρότητα» που επιτρέπει την είσοδο των κουκουλοφόρων στα «μπλοκ» των απεργών διαδηλωτών των φορέων αυτών.
Ήδη στο Διαδίκτυο εμφανίζονται διάφορες περίεργες προτροπές για σύγκρουση με τα «έμμισθα σκυλιά» της εξουσίας –δηλαδή τους αστυνομικούς- ενώ τα συνδικάτα υπόψη των οποίων είναι ήδη οι σχετικές πληροφορίες λαμβάνουν έκτακτα μέτρα για την περιφρούρηση των εκδηλώσεων και κυρίως της «περικύκλωσης» της Βουλής.
Ετοιμάζουν την απόλυτη επίθεση των ΜΑΤ κατά των πολιτών
Σύμφωνα με δικές μας (αποκλειστικές) πληροφορίες, ομάδα «μπαχαλάκηδων» σκοπεύει να κινηθεί με σκοπό να βρεθεί πίσω από τα ΜΑΤ! Και κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να πυροδοτήσει μία απλή σύγκρουση, αλλά την πλήρη και κατά πάντων επίθεση των ΜΑΤ που θα βρεθούν στο πολύ δυσάρεστο φαινόμενο να χάνουν την Βουλή.
Σημειώνουμε, όμως, πως αυτή η ενέργεια που θα εκδηλωθεί, είναι απολύτως προβοκατόρικη (ή απολύτως ελεγχόμενη) από το παρακράτος και τις μυστικές υπηρεσίες, αφού ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να βρεθεί στα μετόπισθεν των ΜΑΤ, εάν δεν είναι αστυνομικός, άνδρας ασφαλείας ή… δημοσιογράφος!
0 Comments
Οσο η Ελλάδα «διασώζεται» από τους Ευρωπαίους εταίρους της, η πιστοληπτική ικανότητά της καταποντίζεται. Ηδη έφτασε στην κατηγορία «πάτος» (CCC). Με την επικείμενη πρόσθετη «διάσωση», αναμένεται ακόμη πιο κάτω: στην κατηγορία «κάτω από τον πάτο» (D).Ποιος δεν αντιλαμβάνεται ότι οι... «διασώσεις», με τους όρους που επιβάλλονται, καθηλώνουν τον οφειλέτη σε οικονομική ασφυξία, ώστε η χρεοκοπία του να αποβαίνει απλό ζήτημα χρόνου;
Χωρίς «διάσωση», η οφειλέτρια χώρα χρεοκοπεί, αλλά με «διάσωση» επίσης χρεοκοπεί.
Στην πρώτη περίπτωση, το «πιστωτικό γεγονός» επέρχεται πάραυτα, στη δεύτερη προβάλλει απειλητικό και αναπόφευκτο σε βάθος χρόνου. Ακόμη και η απλή επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής κηρύσσεται από τους αξιολογικούς οίκους και τις αγορές ως «πιστωτικό γεγονός», ισοδύναμο χρεοκοπίας. Είτε με επιμήκυνση είτε χωρίς αυτήν, η χρεοκοπία προεξοφλείται ως δεδομένη, καθ΄ όσον η ίδια η επιμήκυνση κηρύσσεται χρεοκοπία.
Από το καταθλιπτικό και φανερό για όλους αδιέξοδο, ο καθείς αντλεί τα συμπεράσματά του.
Η κυβέρνηση δεν πείθει ούτε καν τον εαυτόν της, όταν ισχυρίζεται ότι «αλλάζει ριζικά τη χώρα», εφ΄ όσον το μόνο που κάνει είναι να την καταποντίζει στη μεγαλύτερη κρίση της ιστορίας της και να ξεπουλά το δημόσιο πλούτο και τους εργαζομένους της στους πιστωτές.
Μοναδική αλλαγή που συντελείται, με μοιραία και αποφασιστική ευθύνη της ελληνικής κυβέρνησης, είναι η μεταβολή του καθεστώτος της χώρας: από αυτό της ελευθερίας και της δημοκρατίας, σε εκείνο της ειλωτείας, στο οποίο δικαιώματα του πολίτη και του ανθρώπου δεν υπάρχουν ούτε καν στα χαρτιά, αφού στο εξής γι΄ αυτόν αποφασίζουν οι δανειστές.
Στον 6ο π.Χ. αιώνα, ο Σόλων απαγόρευσε τον δανεισμό «επί σώμασι». Σήμερα, μη κατασχέσιμα στοιχεία, συστατικά της έννοιας του ανθρώπου και του πολίτη - μισθοί, συντάξεις, κοινωνικές παροχές, δαπάνες υγείας και παιδείας -, εκχωρούνται στους πιστωτές.
Από το πλήρες και προφανές αδιέξοδο, το λαϊκό και δημοκρατικό αισθητήριο έχει ήδη λάβει το μήνυμα.Ο λαός και η κοινωνία δίδουν το παρών στις πλατείες, όχι για καλύτερη διαχείριση του αδιεξόδου, αλλά για την ανατροπή του συστήματος, που έχει παγιδεύσει τη χώρα, ειδικά τους νέους, σ΄ αυτό.
Οσον αφορά τα πολιτικά κόμματα, είτε αποδέχονται τη συναίνεση είτε την απορρίπτουν, εξ ορισμού, γύρω από αυτήν περιστρέφονται και αναλώνονται σε διαφορετικό μήκος κύματος από αυτό της κοινωνίας. Η πολιτική, όχι μόνον στη σημερινή παρακμιακή εκδοχή της, αλλά ακόμη και στην πιο ιδανική, δεν είναι σε θέση από τη φύση της να καλύπτει φαινόμενα όπως αυτό της βιοτικής υπόστασης των κοινωνιών.
Με τις επιλογές των δανειστών και της κυβέρνησης, αλλά και τη συνενοχή του πολιτικού συστήματος, πλήττονται σήμερα όχι μόνον τα πολιτικά, δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών, αλλά ακόμη και τα πιο στοιχειώδη δικαιώματα στη ζωή των απλών ανθρώπων.
Η πολιτική μπορεί να λειτουργεί, όταν τα βιοτικά δεδομένα των ανθρώπων είναι εξασφαλισμένα και δεν αμφισβητούνται. Οταν αυτά σαρώνονται και ο κοινωνικός βιότοπος γίνεται σκουπίδια, τότε το λαϊκό αισθητήριο πηγαίνει πέρα από την πολιτική, προασπίζοντας τη βιοτική υπόσταση τόσο των ανθρώπων όσο και της κοινωνίας.
Στις βιοτικές αφυπνίσεις, οι κομματικές αντιδικίες δεν είναι παρά μάχες οπισθοφυλακής, με ήσσονος σημασίας διακυβεύματα.
Γιατί άραγε οι ευρωπαϊκές «διασώσεις» κάνουν το χρέος και το έλλειμμα μη διαχειρίσιμα;
Διότι διασώζουν τον πιστωτή, όχι τον οφειλέτη.
Επιβάλλουν περικοπές εισοδημάτων και κοινωνικών παροχών, με συνέπεια την ύφεση και τη συρρίκνωση του εθνικού εισοδήματος.
Ο οφειλέτης καλείται να καταβάλλει περισσότερα, ενώ ταυτόχρονα το εισόδημά του μειώνεται.
Οσο η ύφεση βαθαίνει και οι τιμές συμπιέζονται, τόσο ανέρχεται η αγοραστική δύναμη του χρήματος, δηλαδή του χρέους, ώστε απαιτούνται περισσότερα πραγματικά αγαθά προς αποπληρωμή του.
Ο νομπελίστας Πολ Κρούγκμαν διαπιστώνει, ότι η ύφεση σήμερα προωθείται σε παγκόσμια κλίμακα από την τάξη του χρήματος, των τραπεζιτών και κερδοσκόπων.
Οι τελευταίοι δεν πιστεύουν σε μελλοντική ανάκαμψη της οικονομίας, αξιώνουν να πληρωθούν εδώ και τώρα, ακόμη και με τίμημα τον ανασκολοπισμό του οφειλέτη.
Με πρόσχημα τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, καταποντίζουν την οφειλέτρια χώρα στην ύφεση, καθ΄ όσον αναβαθμίζουν έτσι την πραγματική αξία των απαιτήσεών τους.
Ωστόσο, όσο εξοντώνουν τις βιοτικές προϋποθέσεις της, τόσο περισσότερο υπονομεύουν την ικανότητα παραγωγής νέου εισοδήματος και συνεπώς την ικανότητα της δικής τους αρπακτικότητας και πλεονεξίας στο επόμενο βήμα.
Από την "Ελευθεροτυπία", 17.6.2011
Χωρίς «διάσωση», η οφειλέτρια χώρα χρεοκοπεί, αλλά με «διάσωση» επίσης χρεοκοπεί.
Στην πρώτη περίπτωση, το «πιστωτικό γεγονός» επέρχεται πάραυτα, στη δεύτερη προβάλλει απειλητικό και αναπόφευκτο σε βάθος χρόνου. Ακόμη και η απλή επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής κηρύσσεται από τους αξιολογικούς οίκους και τις αγορές ως «πιστωτικό γεγονός», ισοδύναμο χρεοκοπίας. Είτε με επιμήκυνση είτε χωρίς αυτήν, η χρεοκοπία προεξοφλείται ως δεδομένη, καθ΄ όσον η ίδια η επιμήκυνση κηρύσσεται χρεοκοπία.
Από το καταθλιπτικό και φανερό για όλους αδιέξοδο, ο καθείς αντλεί τα συμπεράσματά του.
Η κυβέρνηση δεν πείθει ούτε καν τον εαυτόν της, όταν ισχυρίζεται ότι «αλλάζει ριζικά τη χώρα», εφ΄ όσον το μόνο που κάνει είναι να την καταποντίζει στη μεγαλύτερη κρίση της ιστορίας της και να ξεπουλά το δημόσιο πλούτο και τους εργαζομένους της στους πιστωτές.
Μοναδική αλλαγή που συντελείται, με μοιραία και αποφασιστική ευθύνη της ελληνικής κυβέρνησης, είναι η μεταβολή του καθεστώτος της χώρας: από αυτό της ελευθερίας και της δημοκρατίας, σε εκείνο της ειλωτείας, στο οποίο δικαιώματα του πολίτη και του ανθρώπου δεν υπάρχουν ούτε καν στα χαρτιά, αφού στο εξής γι΄ αυτόν αποφασίζουν οι δανειστές.
Στον 6ο π.Χ. αιώνα, ο Σόλων απαγόρευσε τον δανεισμό «επί σώμασι». Σήμερα, μη κατασχέσιμα στοιχεία, συστατικά της έννοιας του ανθρώπου και του πολίτη - μισθοί, συντάξεις, κοινωνικές παροχές, δαπάνες υγείας και παιδείας -, εκχωρούνται στους πιστωτές.
Από το πλήρες και προφανές αδιέξοδο, το λαϊκό και δημοκρατικό αισθητήριο έχει ήδη λάβει το μήνυμα.Ο λαός και η κοινωνία δίδουν το παρών στις πλατείες, όχι για καλύτερη διαχείριση του αδιεξόδου, αλλά για την ανατροπή του συστήματος, που έχει παγιδεύσει τη χώρα, ειδικά τους νέους, σ΄ αυτό.
Οσον αφορά τα πολιτικά κόμματα, είτε αποδέχονται τη συναίνεση είτε την απορρίπτουν, εξ ορισμού, γύρω από αυτήν περιστρέφονται και αναλώνονται σε διαφορετικό μήκος κύματος από αυτό της κοινωνίας. Η πολιτική, όχι μόνον στη σημερινή παρακμιακή εκδοχή της, αλλά ακόμη και στην πιο ιδανική, δεν είναι σε θέση από τη φύση της να καλύπτει φαινόμενα όπως αυτό της βιοτικής υπόστασης των κοινωνιών.
Με τις επιλογές των δανειστών και της κυβέρνησης, αλλά και τη συνενοχή του πολιτικού συστήματος, πλήττονται σήμερα όχι μόνον τα πολιτικά, δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών, αλλά ακόμη και τα πιο στοιχειώδη δικαιώματα στη ζωή των απλών ανθρώπων.
Η πολιτική μπορεί να λειτουργεί, όταν τα βιοτικά δεδομένα των ανθρώπων είναι εξασφαλισμένα και δεν αμφισβητούνται. Οταν αυτά σαρώνονται και ο κοινωνικός βιότοπος γίνεται σκουπίδια, τότε το λαϊκό αισθητήριο πηγαίνει πέρα από την πολιτική, προασπίζοντας τη βιοτική υπόσταση τόσο των ανθρώπων όσο και της κοινωνίας.
Στις βιοτικές αφυπνίσεις, οι κομματικές αντιδικίες δεν είναι παρά μάχες οπισθοφυλακής, με ήσσονος σημασίας διακυβεύματα.
Γιατί άραγε οι ευρωπαϊκές «διασώσεις» κάνουν το χρέος και το έλλειμμα μη διαχειρίσιμα;
Διότι διασώζουν τον πιστωτή, όχι τον οφειλέτη.
Επιβάλλουν περικοπές εισοδημάτων και κοινωνικών παροχών, με συνέπεια την ύφεση και τη συρρίκνωση του εθνικού εισοδήματος.
Ο οφειλέτης καλείται να καταβάλλει περισσότερα, ενώ ταυτόχρονα το εισόδημά του μειώνεται.
Οσο η ύφεση βαθαίνει και οι τιμές συμπιέζονται, τόσο ανέρχεται η αγοραστική δύναμη του χρήματος, δηλαδή του χρέους, ώστε απαιτούνται περισσότερα πραγματικά αγαθά προς αποπληρωμή του.
Ο νομπελίστας Πολ Κρούγκμαν διαπιστώνει, ότι η ύφεση σήμερα προωθείται σε παγκόσμια κλίμακα από την τάξη του χρήματος, των τραπεζιτών και κερδοσκόπων.
Οι τελευταίοι δεν πιστεύουν σε μελλοντική ανάκαμψη της οικονομίας, αξιώνουν να πληρωθούν εδώ και τώρα, ακόμη και με τίμημα τον ανασκολοπισμό του οφειλέτη.
Με πρόσχημα τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, καταποντίζουν την οφειλέτρια χώρα στην ύφεση, καθ΄ όσον αναβαθμίζουν έτσι την πραγματική αξία των απαιτήσεών τους.
Ωστόσο, όσο εξοντώνουν τις βιοτικές προϋποθέσεις της, τόσο περισσότερο υπονομεύουν την ικανότητα παραγωγής νέου εισοδήματος και συνεπώς την ικανότητα της δικής τους αρπακτικότητας και πλεονεξίας στο επόμενο βήμα.
Από την "Ελευθεροτυπία", 17.6.2011
Ο Παπανδρέου παραδέχτηκε χθες ότι απέτυχε! Η λύση είναι οι εκλογές, για να δούμε σε ποιους θα δώσει την εντολή ο λαός και με ποιους όρους. Αν η επόμενη κυβέρνηση, ύστερα απ' τις εκλογές, πιθανόν του κ. Σαμαρά, κυβερνήσει χωρίς να επαναδιαπραγματευθεί το Μνημόνιο, θα πέσει κι αυτή. Βεβαίως ο κ. Σαμαράς θα μπορούσε να έχει «πέσει» από τώρα αν έμπαινε σε μια κυβέρνηση συνενόχων, με ένα ΠΑΣΟΚ που θα τον τύλιγε σε μια κόλλα χαρτί (του Μεσοπρόθεσμου). Δεν θα επρόκειτο για κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας, αλλά για κυβέρνηση εθνικής καταστροφής. Μάλιστα κυβέρνηση πραξικοπηματική, εφόσον θα είχε συσταθεί χωρίς λαϊκή εντολή...
Εναν φαραωνικό Μεγαλέξαντρο, κιτσάτο σαν γιγάντιο στρατιωτάκι, στήνει στα Σκόπια η δεξιά κυβέρνηση του εθνικιστή Γκρούεφσκι, χωρίς ταυτοχρόνως ο δυστυχής κλέφτης της ιστορίας να τολμάει να ονομάσει το εν λόγω άγαλμα με το όνομα του γιου του Φιλίππου. Πρόκειται για έναν «έφιππο πολεμιστή» δηλώνουν πτωχοπροδρομικά- πτωχοπροδρομικά οι ρέκτες του εγχειρήματος. Το άκρον άωτον του πιο λιγούρικου αυτοπροσδιορισμού...
Του Αγίου Μνημονίου ανήμερα (μα τη Μεγαλόχαρη!) σήμερα κι έχει και ο Γιωργάκης τα γενέθλιά του! (να τον χαιρόμαστε)... Ή το Σύμπαν έχει χιούμορ ή όταν βαριέται το Χάος μάς κάνει πλάκα...
Με την έπαρση της άγνοιας μας πληροφορεί ο κ. Πρετεντέρης (συμπαθητικά εξαγριωμένος με τον Γιωργάκη επ' εσχάτοις) ότι οι Ελληνες βουλευτές εκπροσωπούν το έθνος κι όχι τις εκλογικές τους περιφέρειες. Ας διαβάσει και λιγάκι το Σύνταγμα - πάσχει το έρμο στις μέρες μας...
Αυτήν τη φορά οι μπάχαλοι, οι νεκρές ψυχές οι κουκουλοφόροι, οι προβοκάτορες χτύπησαν στο ψαχνό τον ίδιον τον λαό,τους διαδηλωτές στην πλατεία Συντάγματος.
Οχι τους «μπάτσους» κι όποιον άλλον χρησιμοποιούν ως πρόσχημα χρόνια τώρα για να χτυπάνε τις λαϊκές κινητοποιήσεις, αλλά τον ίδιον τον λαό -εν προκειμένω τους «αγανακτισμένους», τους οποίους άλλωστε οι μπάχαλοι και οι νεκρές ψυχές δεν παρέλειπαν να λοιδορούν είκοσι μέρες τώρα (συμπλέοντας έτσι σε ελιτισμό αλλά και σεχταρισμό με τους καθεστωτικούς διανοούμενους του φιλελευθερισμού και του «εκσυγχρονισμού») ως μικροαστούς και αδαείς.
Ο λαός όμως, με το σχήμα των «αγανακτισμένων», τις λαϊκές συνελεύσεις και τα ψηφίσματά του, το έκανε το θαύμα του: περιέσφιξε την κυβέρνηση, άρχισε να την πιέζει και ταυτοχρόνως να καθορίζει με το ειδικό του βάρος τις εξελίξεις.
Σε αυτόν ακριβώς τον λαό επετέθησαν οι μπάχαλοι και οι νεκρές ψυχές (αυτό το όνειδος του αναρχικού χώρου) μάλιστα με την πιο χυδαία δικαιολογία, ότι επετέθησαν σε «χρυσαυγίτες»! Δηλαδή, εμ χτυπούν πολίτες εμ τους συκοφαντούν κι από πάνω ότι είναι και χρυσαυγίτες.
Εδειξαν έτσι πίσω απ' τις μάσκες το πραγματικό τους πρόσωπο (τριάντα χρόνια τώρα το ίδιο «γνωστό άγνωστο»).
Αυτοί οι τύποι χτυπώντας τον λαό καταπρόσωπο απέδειξαν ότι κάτω απ' την κουκούλα τους το κεφάλι τους είναι άδειο, ανεγκέφαλο εκτός εκείνων που είναι χαφιέδες και προβοκάτορες.
Αυτοί έχουν το στοιχειώδες νεκρό μυαλό που χρειάζεται το παρακράτος για τις δοσοληψίες του με το κράτος.
Δοσοληψίες που χθες για άλλη μια φορά απέδωσαν: οι μπάχαλοι κατέλαβαν τον χώρο απ' τους διαδηλωτές κι άρχισαν τον κλεφτοπόλεμο με τους αγαπημένους τους «μπάτσους».
Τους ίδιους εκείνους «μπάτσους» που ούτε τους δολοφόνους μπάχαλους της Μαρφίν κατόρθωσαν ποτέ να συλλάβουν, ούτε κανέναν χρυσαυγίτη -τα εκ δεξιών συνεταιράκια σε όλη αυτή τη φαρσοτραγωδία.
Η πολιτική κάλυψη που όλα αυτά τα χρόνια προσφέρεται απ' τον αντιεξουσιαστικό χώρο στους μπάχαλους και τις λοιπές νεκρές ψυχές έφθασε πλέον στο όριό της. Αν συνεχισθεί θα γίνει κι αυτή με τη σειρά της η χαρά των εκσυγχρονιστών και των νεοφιλελεύθερων απολογητών του καθεστώτος.
Ομως οι «αγανακτισμένοι» θα ξαναμαζευτούν στην πλατεία Συντάγματος και τις άλλες πλατείες της επικράτειας. Ο λαός αυτήν τη στιγμή γράφει ιστορία, οι μπάχαλοι, οι φασίστες και οι «μπάτσοι» γράφουν απλώς παρατράγουδα (κι ορισμένοι το κύκνειο άσμα τους)...
ΥΓ.: Επί του πιεστηρίου: Ο Παπανδρέου συναγωνίζεται πλέον σε κωλοτούμπες τον κ. Καρατζαφέρη. Και στις γυριστές. Στο στρίβειν αλά γαλλικά, ώσπου να την κάνει διά ελικοπτέρου...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 16.VI.2011 [email protected]
Εναν φαραωνικό Μεγαλέξαντρο, κιτσάτο σαν γιγάντιο στρατιωτάκι, στήνει στα Σκόπια η δεξιά κυβέρνηση του εθνικιστή Γκρούεφσκι, χωρίς ταυτοχρόνως ο δυστυχής κλέφτης της ιστορίας να τολμάει να ονομάσει το εν λόγω άγαλμα με το όνομα του γιου του Φιλίππου. Πρόκειται για έναν «έφιππο πολεμιστή» δηλώνουν πτωχοπροδρομικά- πτωχοπροδρομικά οι ρέκτες του εγχειρήματος. Το άκρον άωτον του πιο λιγούρικου αυτοπροσδιορισμού...
Του Αγίου Μνημονίου ανήμερα (μα τη Μεγαλόχαρη!) σήμερα κι έχει και ο Γιωργάκης τα γενέθλιά του! (να τον χαιρόμαστε)... Ή το Σύμπαν έχει χιούμορ ή όταν βαριέται το Χάος μάς κάνει πλάκα...
Με την έπαρση της άγνοιας μας πληροφορεί ο κ. Πρετεντέρης (συμπαθητικά εξαγριωμένος με τον Γιωργάκη επ' εσχάτοις) ότι οι Ελληνες βουλευτές εκπροσωπούν το έθνος κι όχι τις εκλογικές τους περιφέρειες. Ας διαβάσει και λιγάκι το Σύνταγμα - πάσχει το έρμο στις μέρες μας...
Αυτήν τη φορά οι μπάχαλοι, οι νεκρές ψυχές οι κουκουλοφόροι, οι προβοκάτορες χτύπησαν στο ψαχνό τον ίδιον τον λαό,τους διαδηλωτές στην πλατεία Συντάγματος.
Οχι τους «μπάτσους» κι όποιον άλλον χρησιμοποιούν ως πρόσχημα χρόνια τώρα για να χτυπάνε τις λαϊκές κινητοποιήσεις, αλλά τον ίδιον τον λαό -εν προκειμένω τους «αγανακτισμένους», τους οποίους άλλωστε οι μπάχαλοι και οι νεκρές ψυχές δεν παρέλειπαν να λοιδορούν είκοσι μέρες τώρα (συμπλέοντας έτσι σε ελιτισμό αλλά και σεχταρισμό με τους καθεστωτικούς διανοούμενους του φιλελευθερισμού και του «εκσυγχρονισμού») ως μικροαστούς και αδαείς.
Ο λαός όμως, με το σχήμα των «αγανακτισμένων», τις λαϊκές συνελεύσεις και τα ψηφίσματά του, το έκανε το θαύμα του: περιέσφιξε την κυβέρνηση, άρχισε να την πιέζει και ταυτοχρόνως να καθορίζει με το ειδικό του βάρος τις εξελίξεις.
Σε αυτόν ακριβώς τον λαό επετέθησαν οι μπάχαλοι και οι νεκρές ψυχές (αυτό το όνειδος του αναρχικού χώρου) μάλιστα με την πιο χυδαία δικαιολογία, ότι επετέθησαν σε «χρυσαυγίτες»! Δηλαδή, εμ χτυπούν πολίτες εμ τους συκοφαντούν κι από πάνω ότι είναι και χρυσαυγίτες.
Εδειξαν έτσι πίσω απ' τις μάσκες το πραγματικό τους πρόσωπο (τριάντα χρόνια τώρα το ίδιο «γνωστό άγνωστο»).
Αυτοί οι τύποι χτυπώντας τον λαό καταπρόσωπο απέδειξαν ότι κάτω απ' την κουκούλα τους το κεφάλι τους είναι άδειο, ανεγκέφαλο εκτός εκείνων που είναι χαφιέδες και προβοκάτορες.
Αυτοί έχουν το στοιχειώδες νεκρό μυαλό που χρειάζεται το παρακράτος για τις δοσοληψίες του με το κράτος.
![Αυτοί έχουν το στοιχειώδες νεκρό μυαλό που χρειάζεται το παρακράτος για τις δοσοληψίες του με το κράτος.Δοσοληψίες που χθες για άλλη μια φορά απέδωσαν: οι μπάχαλοι κατέλαβαν τον χώρο απ' τους διαδηλωτές κι άρχισαν τον κλεφτοπόλεμο με τους αγαπημένους τους «μπάτσους».Τους ίδιους εκείνους «μπάτσους» που ούτε τους δολοφόνους μπάχαλους της Μαρφίν κατόρθωσαν ποτέ να συλλάβουν, ούτε κανέναν χρυσαυγίτη -τα εκ δεξιών συνεταιράκια σε όλη αυτή τη φαρσοτραγωδία.Η πολιτική κάλυψη που όλα αυτά τα χρόνια προσφέρεται απ' τον αντιεξουσιαστικό χώρο στους μπάχαλους και τις λοιπές νεκρές ψυχές έφθασε πλέον στο όριό της. Αν συνεχισθεί θα γίνει κι αυτή με τη σειρά της η χαρά των εκσυγχρονιστών και των νεοφιλελεύθερων απολογητών του καθεστώτος.Ομως οι «αγανακτισμένοι» θα ξαναμαζευτούν στην πλατεία Συντάγματος και τις άλλες πλατείες της επικράτειας. Ο λαός αυτήν τη στιγμή γράφει ιστορία, οι μπάχαλοι, οι φασίστες και οι «μπάτσοι» γράφουν απλώς παρατράγουδα (κι ορισμένοι το κύκνειο άσμα τους)...ΥΓ.: Επί του πιεστηρίου: Ο Παπανδρέου συναγωνίζεται πλέον σε κωλοτούμπες τον κ. Καρατζαφέρη. Και στις γυριστές. Στο στρίβειν αλά γαλλικά, ώσπου να την κάνει διά ελικοπτέρου...ΣΤΑΘΗΣ Σ. 16.VI.2011 [email protected]](http://s.enet.gr/resources/2011-06/naftilos2--6-thumb-large.jpg){kind=link}
Δοσοληψίες που χθες για άλλη μια φορά απέδωσαν: οι μπάχαλοι κατέλαβαν τον χώρο απ' τους διαδηλωτές κι άρχισαν τον κλεφτοπόλεμο με τους αγαπημένους τους «μπάτσους».
Τους ίδιους εκείνους «μπάτσους» που ούτε τους δολοφόνους μπάχαλους της Μαρφίν κατόρθωσαν ποτέ να συλλάβουν, ούτε κανέναν χρυσαυγίτη -τα εκ δεξιών συνεταιράκια σε όλη αυτή τη φαρσοτραγωδία.
Η πολιτική κάλυψη που όλα αυτά τα χρόνια προσφέρεται απ' τον αντιεξουσιαστικό χώρο στους μπάχαλους και τις λοιπές νεκρές ψυχές έφθασε πλέον στο όριό της. Αν συνεχισθεί θα γίνει κι αυτή με τη σειρά της η χαρά των εκσυγχρονιστών και των νεοφιλελεύθερων απολογητών του καθεστώτος.
Ομως οι «αγανακτισμένοι» θα ξαναμαζευτούν στην πλατεία Συντάγματος και τις άλλες πλατείες της επικράτειας. Ο λαός αυτήν τη στιγμή γράφει ιστορία, οι μπάχαλοι, οι φασίστες και οι «μπάτσοι» γράφουν απλώς παρατράγουδα (κι ορισμένοι το κύκνειο άσμα τους)...
ΥΓ.: Επί του πιεστηρίου: Ο Παπανδρέου συναγωνίζεται πλέον σε κωλοτούμπες τον κ. Καρατζαφέρη. Και στις γυριστές. Στο στρίβειν αλά γαλλικά, ώσπου να την κάνει διά ελικοπτέρου...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 16.VI.2011 [email protected]
«ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΒΛΗΤΑ»: ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ 91 ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ «ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ» ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ
«Ενώνουμε τη φωνή μας για να μπει τέρμα στην ιδεολογική τρομοκρατία» δηλώνουν 91 άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών. «Οι άνθρωποι δεν είναι απόβλητα για να στοιβάζονται στις χωματερές της ανεργίας ούτε μηχανές για να εξοφλούν τα χρέη των ολίγων» αναφέρει η διακήρυξη ενάντια στα μνημόνια και τα προγράμματα λιτότητας την οποία συνυπογράφουν.
"Ονειρευόμαστε μια άλλη κοινωνία, με ανθρώπους που θα είναι περήφανοι για την εργασία και τη ζωή τους", γράφουν οι 91 και συνεχίζουν: "Ονειρευόμαστε μια άλλη κοινωνία δημοκρατίας και αλληλεγγύης, όπου το πολύτιμο αγαθό του χρόνου θα προσφέρεται σε όλους, για να απολαμβάνουν τους καρπούς του ανθρώπινου πολιτισμού. Οι άνθρωποι δεν είναι απόβλητα για να στοιβάζονται στις χωματερές της ανεργίας ούτε μηχανές για να εξοφλούν τα χρέη των ολίγων.
Παρεμβαίνουμε δημόσια για να απαιτήσουμε να μπει τέρμα στην ιδεολογική τρομοκρατία, τα συνεχή εκβιαστικά διλήμματα που καταλήγουν να ζητούν την ανοχή, τη συναίνεση και την υποταγή μας στα νέα δεινά που ετοιμάζουν κυβέρνηση - Ε.Ε. - ΔΝΤ.
Ενώνουμε τη φωνή μας με την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία που συνθλίβεται από τα Μνημόνια, αλλά και αγωνίζεται, γεμίζοντας τις πλατείες, και λέμε: Δεν τα φάγαμε μαζί! Αυτοί τα έφαγαν, αυτοί υπέγραψαν τα παράνομα δάνεια, αυτοί θα λογοδοτήσουν.
Το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα πηγαίνει όπισθεν ολοταχώς, ψεύδεται μέσα στην αποδεδειγμένη ενδοτικότητά του. Οδηγεί τη χώρα σε προσχεδιασμένο αδιέξοδο, με συνέπειες μη αναστρέψιμες, και χωρίς νομιμοποίηση εκποιεί τον δημόσιο πλούτο και τον πολιτισμό.
Ο κόσμος όμως δεν αντέχει άλλο και έχει αποφασίσει να αψηφήσει νουθεσίες και οδηγίες που τον αιχμαλωτίζουν σε άκαρπη αναμονή.
Ξέρει ότι ο δικομματισμός ξόφλησε και ζητάει έλεγχο του χρέους.
Η χώρα δεν είναι τα ντουβάρια, οι δρόμοι και η ξεραμένη γη, είναι οι άνθρωποι που εγκαταλείπονται, οι νέοι που ρίχνονται στην απελπισία της ανεργίας, η δημόσια υγεία και η δημόσια παιδεία που καταργούνται.
Ο κόσμος αρνείται να υποθηκεύσει το μέλλον του σε όποιον το ορέγεται. Απαιτεί έξοδο από το Μνημόνιο.
Στην Ελλάδα και αλλού αναδύεται ένα κοινωνικό μέτωπο αντίστασης, που θα διαμορφώσει ένα νέο πολιτικό ήθος, δημοκρατικό, αυτοκριτικό, ευέλικτο.
Οι εξεγέρσεις και οι μαζικές κινητοποιήσεις που συγκλονίζουν τον κόσμο, από την πλατεία Ταχρίρ μέχρι την Πουέρτα δελ Σολ, δείχνουν ότι κάτι νέο γεννιέται. Μια ευρωπαϊκή και παγκόσμια συμμαχία των λαών, ένας βαθύς κοινωνικός ριζοσπαστισμός, που μπορεί να ανατρέψει τον νεοφιλελεύθερο εφιάλτη και την ισοπέδωση της ζωής μας, γίνεται για πρώτη φορά ορατός.
Μπορούμε να κερδίσουμε τον πόλεμο που μας έχουν κηρύξει με τις 'ανθρωπιστικές' επεμβάσεις τους και την απάνθρωπη ειρήνη τους.
Ως μέρος του μετώπου αντίστασης, ρήξης και ελπίδας, που γεννιέται στους δημόσιους χώρους, τις πλατείες, τους δρόμους και τους τόπους δουλειάς, μέσα στη φρίκη ενός καπιταλισμού που σαπίζει τρώγοντας ανθρώπους, δηλώνουμε το παρόν μας σε όλες τις κινητοποιήσεις, τις απεργίες, τις συνελεύσεις και τονίζουμε: ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ - ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ - ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ".
Το κείμενο υπογράφουν οι: Αθανασάκης Νίκος, Ανδρεάδης Γιάγκος, Αντωνίου Περικλής, Ασημακόπουλος Γιάννης, Αστρινάκη Ράνια, Βαλαβάνη Νάντια, Βάος Αντώνης, Βασιλακάκης Βασίλης, Βατικιώτης Λεωνίδας, Βενετόπουλος Μπάμπη, Βέττα Καλλιόπη, Βούλγαρης Παντελής, Γέρου Κάτια, Γκρους Τάσος, Δημητρίου Αλίντα, Δημητρίου Σωτήρης, Δημητρούκα Αγαθή, Διαμαντίδης Κώστας, Δούκα Μάρω, Ζαφειροπούλου Λίντα, Ζιόβας Γιώργος, Ζουλιάτης Κώστας, Ζουρούδης Δημήτρης, Ιωαννίδου Αλεξάνδρα, Ιωάννου Γιάννης, Καζαντζάκη Λήδα, Καλαϊτζής Γιάννης, Καπαρουδάκης Αποστόλης, Καπελώνης Κωστής, Καραμπέτη Καριοφιλιά, Καρτερός Θανάσης, Κασίτας Αντώνης, Καρυστιάνη Ιωάννα, Κατζουράκης Δημήτρης, Κατζουράκης Κυριάκος, Κιμπουρόπουλος Γιάννης, Κοκκίνου Μαρία, Κοροβέσης Περικλής, Κουβελάκης Στάθης, Κουλλιά Καίτη, Κούνδουρος Δημήτρης, Κούνδουρος Νίκος, Κουτσούμπα Δέσποινα, Κοψίνη Χριστίνα, Κρεμμύδας Κώστας, Κωνσταντακόπουλος Δημήτρης, Κωνσταντόπουλος Θοδωρής, Λουπάκη Ευγενία, Μανιάτης Γιώργος, Μανιάτης Γιάννης-Ιόλαος, Μαρκέτος Σπύρος, Ματζίρη Σωτηρία, Μαυρολέων Άννα, Μορταράκος Κυριάκος, Μοσχοχωρίτου Όλγα, Μπιτσάκης Ευτύχης, Πάντος- Κίκκος Στέφανος, Παπαδημητρίου Μάνια, Παπαδόπουλος Μάνος, Παπακωνσταντίνου Πέτρος, Παπαχρήστος Δημήτρης, Πολέντας Μανώλης, Πολίτη Τζίνα, Πολίτης Νίκος, Πουλοπούλου Κορνηλία, Ρηγοπούλου Πέπη, Ρούσης Γιώργος, Σαγιάς Γιώργος, Σαρλή Ευφροσύνη, Σαχίνη Αγγελική, Σαχίνης Ξενής, Σιατερλή Βέρα, Σιατερλή Δήμητρα, Σεβαστάκης Δημήτρης, Σκαμνάκης Θανάσης, Σκαρέντζος Νίκος, Σκλάβος Δημήτρης, Σούσης Ισαάκ, Σπύρου Δημήτρης, Σταυρόπουλος Στάθης, Στεφανίδης Μάνος, Τακάκη Καλλιόπη, Τουλιάτος Νίκος, Τριανταφύλλου Μαρώ, Τσακνής Διονύσης, Τσιμπουρόπουλος Γιάννης, Φουρίκης Χρήστος, Φραντζής Παναγιώτης, Χαραλάμπους Πάνος, Χαρβαλιάς Γιώργος, Χρύσης Αλέξανδρος.
«Ενώνουμε τη φωνή μας για να μπει τέρμα στην ιδεολογική τρομοκρατία» δηλώνουν 91 άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών. «Οι άνθρωποι δεν είναι απόβλητα για να στοιβάζονται στις χωματερές της ανεργίας ούτε μηχανές για να εξοφλούν τα χρέη των ολίγων» αναφέρει η διακήρυξη ενάντια στα μνημόνια και τα προγράμματα λιτότητας την οποία συνυπογράφουν.
"Ονειρευόμαστε μια άλλη κοινωνία, με ανθρώπους που θα είναι περήφανοι για την εργασία και τη ζωή τους", γράφουν οι 91 και συνεχίζουν: "Ονειρευόμαστε μια άλλη κοινωνία δημοκρατίας και αλληλεγγύης, όπου το πολύτιμο αγαθό του χρόνου θα προσφέρεται σε όλους, για να απολαμβάνουν τους καρπούς του ανθρώπινου πολιτισμού. Οι άνθρωποι δεν είναι απόβλητα για να στοιβάζονται στις χωματερές της ανεργίας ούτε μηχανές για να εξοφλούν τα χρέη των ολίγων.
Παρεμβαίνουμε δημόσια για να απαιτήσουμε να μπει τέρμα στην ιδεολογική τρομοκρατία, τα συνεχή εκβιαστικά διλήμματα που καταλήγουν να ζητούν την ανοχή, τη συναίνεση και την υποταγή μας στα νέα δεινά που ετοιμάζουν κυβέρνηση - Ε.Ε. - ΔΝΤ.
Ενώνουμε τη φωνή μας με την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία που συνθλίβεται από τα Μνημόνια, αλλά και αγωνίζεται, γεμίζοντας τις πλατείες, και λέμε: Δεν τα φάγαμε μαζί! Αυτοί τα έφαγαν, αυτοί υπέγραψαν τα παράνομα δάνεια, αυτοί θα λογοδοτήσουν.
Το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα πηγαίνει όπισθεν ολοταχώς, ψεύδεται μέσα στην αποδεδειγμένη ενδοτικότητά του. Οδηγεί τη χώρα σε προσχεδιασμένο αδιέξοδο, με συνέπειες μη αναστρέψιμες, και χωρίς νομιμοποίηση εκποιεί τον δημόσιο πλούτο και τον πολιτισμό.
Ο κόσμος όμως δεν αντέχει άλλο και έχει αποφασίσει να αψηφήσει νουθεσίες και οδηγίες που τον αιχμαλωτίζουν σε άκαρπη αναμονή.
Ξέρει ότι ο δικομματισμός ξόφλησε και ζητάει έλεγχο του χρέους.
Η χώρα δεν είναι τα ντουβάρια, οι δρόμοι και η ξεραμένη γη, είναι οι άνθρωποι που εγκαταλείπονται, οι νέοι που ρίχνονται στην απελπισία της ανεργίας, η δημόσια υγεία και η δημόσια παιδεία που καταργούνται.
Ο κόσμος αρνείται να υποθηκεύσει το μέλλον του σε όποιον το ορέγεται. Απαιτεί έξοδο από το Μνημόνιο.
Στην Ελλάδα και αλλού αναδύεται ένα κοινωνικό μέτωπο αντίστασης, που θα διαμορφώσει ένα νέο πολιτικό ήθος, δημοκρατικό, αυτοκριτικό, ευέλικτο.
Οι εξεγέρσεις και οι μαζικές κινητοποιήσεις που συγκλονίζουν τον κόσμο, από την πλατεία Ταχρίρ μέχρι την Πουέρτα δελ Σολ, δείχνουν ότι κάτι νέο γεννιέται. Μια ευρωπαϊκή και παγκόσμια συμμαχία των λαών, ένας βαθύς κοινωνικός ριζοσπαστισμός, που μπορεί να ανατρέψει τον νεοφιλελεύθερο εφιάλτη και την ισοπέδωση της ζωής μας, γίνεται για πρώτη φορά ορατός.
Μπορούμε να κερδίσουμε τον πόλεμο που μας έχουν κηρύξει με τις 'ανθρωπιστικές' επεμβάσεις τους και την απάνθρωπη ειρήνη τους.
Ως μέρος του μετώπου αντίστασης, ρήξης και ελπίδας, που γεννιέται στους δημόσιους χώρους, τις πλατείες, τους δρόμους και τους τόπους δουλειάς, μέσα στη φρίκη ενός καπιταλισμού που σαπίζει τρώγοντας ανθρώπους, δηλώνουμε το παρόν μας σε όλες τις κινητοποιήσεις, τις απεργίες, τις συνελεύσεις και τονίζουμε: ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ - ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ - ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ".
Το κείμενο υπογράφουν οι: Αθανασάκης Νίκος, Ανδρεάδης Γιάγκος, Αντωνίου Περικλής, Ασημακόπουλος Γιάννης, Αστρινάκη Ράνια, Βαλαβάνη Νάντια, Βάος Αντώνης, Βασιλακάκης Βασίλης, Βατικιώτης Λεωνίδας, Βενετόπουλος Μπάμπη, Βέττα Καλλιόπη, Βούλγαρης Παντελής, Γέρου Κάτια, Γκρους Τάσος, Δημητρίου Αλίντα, Δημητρίου Σωτήρης, Δημητρούκα Αγαθή, Διαμαντίδης Κώστας, Δούκα Μάρω, Ζαφειροπούλου Λίντα, Ζιόβας Γιώργος, Ζουλιάτης Κώστας, Ζουρούδης Δημήτρης, Ιωαννίδου Αλεξάνδρα, Ιωάννου Γιάννης, Καζαντζάκη Λήδα, Καλαϊτζής Γιάννης, Καπαρουδάκης Αποστόλης, Καπελώνης Κωστής, Καραμπέτη Καριοφιλιά, Καρτερός Θανάσης, Κασίτας Αντώνης, Καρυστιάνη Ιωάννα, Κατζουράκης Δημήτρης, Κατζουράκης Κυριάκος, Κιμπουρόπουλος Γιάννης, Κοκκίνου Μαρία, Κοροβέσης Περικλής, Κουβελάκης Στάθης, Κουλλιά Καίτη, Κούνδουρος Δημήτρης, Κούνδουρος Νίκος, Κουτσούμπα Δέσποινα, Κοψίνη Χριστίνα, Κρεμμύδας Κώστας, Κωνσταντακόπουλος Δημήτρης, Κωνσταντόπουλος Θοδωρής, Λουπάκη Ευγενία, Μανιάτης Γιώργος, Μανιάτης Γιάννης-Ιόλαος, Μαρκέτος Σπύρος, Ματζίρη Σωτηρία, Μαυρολέων Άννα, Μορταράκος Κυριάκος, Μοσχοχωρίτου Όλγα, Μπιτσάκης Ευτύχης, Πάντος- Κίκκος Στέφανος, Παπαδημητρίου Μάνια, Παπαδόπουλος Μάνος, Παπακωνσταντίνου Πέτρος, Παπαχρήστος Δημήτρης, Πολέντας Μανώλης, Πολίτη Τζίνα, Πολίτης Νίκος, Πουλοπούλου Κορνηλία, Ρηγοπούλου Πέπη, Ρούσης Γιώργος, Σαγιάς Γιώργος, Σαρλή Ευφροσύνη, Σαχίνη Αγγελική, Σαχίνης Ξενής, Σιατερλή Βέρα, Σιατερλή Δήμητρα, Σεβαστάκης Δημήτρης, Σκαμνάκης Θανάσης, Σκαρέντζος Νίκος, Σκλάβος Δημήτρης, Σούσης Ισαάκ, Σπύρου Δημήτρης, Σταυρόπουλος Στάθης, Στεφανίδης Μάνος, Τακάκη Καλλιόπη, Τουλιάτος Νίκος, Τριανταφύλλου Μαρώ, Τσακνής Διονύσης, Τσιμπουρόπουλος Γιάννης, Φουρίκης Χρήστος, Φραντζής Παναγιώτης, Χαραλάμπους Πάνος, Χαρβαλιάς Γιώργος, Χρύσης Αλέξανδρος.
Η ανεργία στο 16,2%, δηλαδή οκτακόσιες χιλιάδες άνεργοι, στην πραγματικότητα, ένα εκατομμύριο.Βόμβα.
Στους νέους η ανεργία στο 42% -ο ένας στους δύο! Δεν υπάρχει σπίτι -πλην Συβαριτών χωρίς άνεργο, ή ανέργους.
Και οι Δωσιπάτριδες πουλάνε τα όπλα της χώρας, ενέργεια, λιμάνια, δρόμους, νερά, αεροδρόμια για να προσπορισθούν πόρους για τους τόκους δύο-τριών-πέντε ετών. Κι ύστερα;
Οχι! δεν θυσιάζεται κατά εκατόμβες ο λαός προκειμένου να υπάρξει μια έστω αμυδρή ελπίδα για το αύριο,
εξουθενώνεται συστηματικώς κι ενσυνειδήτως για να ξαναγίνει σκλάβος. Στο διηνεκές.
Είμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση και οι Ελληνες πολίτες, ο λαός, ηττάται από πεμπτοφαλαγγίτες ταγούς κι ανδράποδα...
Ο Παπανδρέου πρέπει να φύγει. Πρέπει να φύγει, είναι παράνομος. Επέβαλε το Μνημόνιο με κοινοβουλευτικό πραξικόπημα και τώρα πάει να κάνει το ίδιο με το «Μεσοπρόθεσμο». Πρέπει να φύγει, είναι ψεύτης. Είπε ψέματα στον Ελληνικό Λαό, ότι «υπάρχουν τα λεφτά», για να υφαρπάξει την εξουσία. Πρέπει να φύγει, είναι συνωμότης. Είχε μυστικές επαφές με την Γκόλντμαν Σακς, τον Στρος-Καν και Κύριος οίδε ποιους άλλους, πίσω από την πλάτη, του λαού, του κόμματός του, όλων των θεσμών. Πρέπει να φύγει, είναι συκοφάντης. Διέσυρε τους Ελληνες διεθνώς ότι είναι «τεμπέληδες κι άχρηστοι» και συνεχίζει να το κάνει. Ο Παπανδρέου πρέπει να φύγει, είναι ανδρείκελο. Εφερε στη χώρα Διευθυντήριο την Τρόικα και την κατέστησε φόρου υποτελή στους Τοκογλύφους εσαεί. Πρέπει να φύγει, είναι βλαξ ή βαλτός. Μετέτρεψε το πρόβλημα δανεισμού της χώρας σε κρίση χρέους που απειλεί την ίδια της την υπόσταση και το αυτεξούσιον. Πρέπει να φύγει, είναι ανίκανος. Δεν αντιμετώπισε τη φοροδιαφυγή, δεν σταμάτησε τη σπατάλη, δεν έκανε τίποτα για να υπάρξει οποιουδήποτε τύπου ανάπτυξη. Πρέπει να φύγει, είναι ανάλγητος. Εφαγε τις συντάξεις, διέλυσε το Ασφαλιστικό, δημιούργησε τη γενιά των 500 ευρώ, χαράτσωσε, ξαναχαράτσωσε και εξακολουθεί να χαρατσώνει τον λαό, νέκρωσε την αγορά κι έφθασε την ανεργία στα ύψη -με έναν στους δύο νέους να 'ναι άνεργος.
Πρέπει να φύγει, είναι πουλητάρι. Πουλάει τη ΔΕΗ, τα ύδατα, τα πάντα, αφοπλίζει τη χώρα από κάθε εργαλείο ανάπτυξης, συρρικνώνει τα ΑΕΙ -ό,τι αγγίζει το κάνει κάρβουνο. Πρέπει να φύγει, είναι δειλός. Δεν τολμάει να ανακηρύξει ΑΟΖ, φέρεται στην Τουρκία σαν να βρίσκεται η Ελλάδα υπό καθεστώς Σχεδίου Ανάν και αντιμετωπίζει το Βερολίνο ως άλλη Κομαντατούρ. Πρέπει να φύγει, είναι επικίνδυνος. Αντιμετωπίζει όλα τα προβλήματα της χώρας, εσωτερικά και διεθνή, στη βάση της προσωπικής του ατζέντας, εκτός ιστορικού πλαισίου και θεσμών. Πρέπει να φύγει, είναι ένας ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης, ανελλήνιστος, περιβεβλημένος από έναν εσμό κολλητάρια, τυχάρπαστους, απίθανους και τυχοδιώκτες. Φίλους, συμβούλους -Ελληνες και ξένους- ένα «περιβάλλον» εκτός πάσης λογοδοσίας κι ελέγχου. Ο Παπανδρέου πρέπει να φύγει, δεν είναι σοβαρός. Είναι ικανός μόνον για όπενγκοβ και λοιπά καραγκιοζιλίκια, ενώ ταυτοχρόνως είναι ένας κοινός καλοπερασάκιας, που τρώει σούσι, ενώ εξαθλιώνει τον κοσμάκη, ένας ελαφρόμυαλος που πάει ανέμελος στα γυμναστήρια, ενώ έχει βυθίσει τη χώρα στην κατάθλιψη και τους νέους στην απελπισία. Ο Παπανδρέου πρέπει να φύγει, είναι ολετήρας. Τα μέτρα που παίρνει και ξαναπαίρνει δεν είναι μόνον καταστροφικά, είναι ατελέσφορα. Ενώ δεν λύνουν κανένα πρόβλημα, οδηγούν την Ελλάδα απ' την αιχμαλωσία στην εξουθένωση κι εν τέλει στον διαμελισμό της...
Τα εξ Εσπερίας νέφη μαύρα κι άραχλα, οι καιροί ου μενετοί, ο Παπανδρέου πρέπει να φύγει...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 11.VI.2011 [email protected]
Στους νέους η ανεργία στο 42% -ο ένας στους δύο! Δεν υπάρχει σπίτι -πλην Συβαριτών χωρίς άνεργο, ή ανέργους.
Και οι Δωσιπάτριδες πουλάνε τα όπλα της χώρας, ενέργεια, λιμάνια, δρόμους, νερά, αεροδρόμια για να προσπορισθούν πόρους για τους τόκους δύο-τριών-πέντε ετών. Κι ύστερα;
Οχι! δεν θυσιάζεται κατά εκατόμβες ο λαός προκειμένου να υπάρξει μια έστω αμυδρή ελπίδα για το αύριο,
εξουθενώνεται συστηματικώς κι ενσυνειδήτως για να ξαναγίνει σκλάβος. Στο διηνεκές.
Είμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση και οι Ελληνες πολίτες, ο λαός, ηττάται από πεμπτοφαλαγγίτες ταγούς κι ανδράποδα...
Ο Παπανδρέου πρέπει να φύγει. Πρέπει να φύγει, είναι παράνομος. Επέβαλε το Μνημόνιο με κοινοβουλευτικό πραξικόπημα και τώρα πάει να κάνει το ίδιο με το «Μεσοπρόθεσμο». Πρέπει να φύγει, είναι ψεύτης. Είπε ψέματα στον Ελληνικό Λαό, ότι «υπάρχουν τα λεφτά», για να υφαρπάξει την εξουσία. Πρέπει να φύγει, είναι συνωμότης. Είχε μυστικές επαφές με την Γκόλντμαν Σακς, τον Στρος-Καν και Κύριος οίδε ποιους άλλους, πίσω από την πλάτη, του λαού, του κόμματός του, όλων των θεσμών. Πρέπει να φύγει, είναι συκοφάντης. Διέσυρε τους Ελληνες διεθνώς ότι είναι «τεμπέληδες κι άχρηστοι» και συνεχίζει να το κάνει. Ο Παπανδρέου πρέπει να φύγει, είναι ανδρείκελο. Εφερε στη χώρα Διευθυντήριο την Τρόικα και την κατέστησε φόρου υποτελή στους Τοκογλύφους εσαεί. Πρέπει να φύγει, είναι βλαξ ή βαλτός. Μετέτρεψε το πρόβλημα δανεισμού της χώρας σε κρίση χρέους που απειλεί την ίδια της την υπόσταση και το αυτεξούσιον. Πρέπει να φύγει, είναι ανίκανος. Δεν αντιμετώπισε τη φοροδιαφυγή, δεν σταμάτησε τη σπατάλη, δεν έκανε τίποτα για να υπάρξει οποιουδήποτε τύπου ανάπτυξη. Πρέπει να φύγει, είναι ανάλγητος. Εφαγε τις συντάξεις, διέλυσε το Ασφαλιστικό, δημιούργησε τη γενιά των 500 ευρώ, χαράτσωσε, ξαναχαράτσωσε και εξακολουθεί να χαρατσώνει τον λαό, νέκρωσε την αγορά κι έφθασε την ανεργία στα ύψη -με έναν στους δύο νέους να 'ναι άνεργος.
Πρέπει να φύγει, είναι πουλητάρι. Πουλάει τη ΔΕΗ, τα ύδατα, τα πάντα, αφοπλίζει τη χώρα από κάθε εργαλείο ανάπτυξης, συρρικνώνει τα ΑΕΙ -ό,τι αγγίζει το κάνει κάρβουνο. Πρέπει να φύγει, είναι δειλός. Δεν τολμάει να ανακηρύξει ΑΟΖ, φέρεται στην Τουρκία σαν να βρίσκεται η Ελλάδα υπό καθεστώς Σχεδίου Ανάν και αντιμετωπίζει το Βερολίνο ως άλλη Κομαντατούρ. Πρέπει να φύγει, είναι επικίνδυνος. Αντιμετωπίζει όλα τα προβλήματα της χώρας, εσωτερικά και διεθνή, στη βάση της προσωπικής του ατζέντας, εκτός ιστορικού πλαισίου και θεσμών. Πρέπει να φύγει, είναι ένας ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης, ανελλήνιστος, περιβεβλημένος από έναν εσμό κολλητάρια, τυχάρπαστους, απίθανους και τυχοδιώκτες. Φίλους, συμβούλους -Ελληνες και ξένους- ένα «περιβάλλον» εκτός πάσης λογοδοσίας κι ελέγχου. Ο Παπανδρέου πρέπει να φύγει, δεν είναι σοβαρός. Είναι ικανός μόνον για όπενγκοβ και λοιπά καραγκιοζιλίκια, ενώ ταυτοχρόνως είναι ένας κοινός καλοπερασάκιας, που τρώει σούσι, ενώ εξαθλιώνει τον κοσμάκη, ένας ελαφρόμυαλος που πάει ανέμελος στα γυμναστήρια, ενώ έχει βυθίσει τη χώρα στην κατάθλιψη και τους νέους στην απελπισία. Ο Παπανδρέου πρέπει να φύγει, είναι ολετήρας. Τα μέτρα που παίρνει και ξαναπαίρνει δεν είναι μόνον καταστροφικά, είναι ατελέσφορα. Ενώ δεν λύνουν κανένα πρόβλημα, οδηγούν την Ελλάδα απ' την αιχμαλωσία στην εξουθένωση κι εν τέλει στον διαμελισμό της...
Τα εξ Εσπερίας νέφη μαύρα κι άραχλα, οι καιροί ου μενετοί, ο Παπανδρέου πρέπει να φύγει...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 11.VI.2011 [email protected]
"Η Ελλάδα οδηγείται στην καταστροφή. Δεν ξέρουμε ποια μορφή θα πάρει η αναπόφευκτη πλέον χρεοκοπία. Τι κάνουν, λοιπόν, οι ηγεσίες των δύο αστικών κομμάτων; Αντιμετωπίζουν την καταστροφή σαν φυσικό φαινόμενο για το οποίο κανείς δεν ευθύνεται και, όταν τύχει να μιλούν για ευθύνες, για όλα ένοχος είναι ο άλλος. Και πώς αντιδρούν στο «μονόδρομο» παρά τις φραστικές διαφορές τους; Εκποιώντας το συσσωρευμένο κοινωνικό πλούτο, δεχόμενοι τη μεμονωμένη εθνική ανεξαρτησία, δεχόμενοι, ως «κυβέρνηση», το ρόλο υπαλλήλων, των υπαλλήλων του ΔΝΤ."
Του Ευτύχη Μπιτσάκη, από την εφημερίδα «Δρόμος της Αριστεράς», 6 Ιουνίου 2011
Ήτανε όμως αναπόφευκτη η καταστροφή;
Είναι χαρακτηριστικό ότι κανείς «αρμόδιος» δεν τολμά να αναζητήσει τα αίτια της χρεοκοπίας. Κατά τον αξιότιμο αντιπρόεδρο της κυβέρνησης των γραικύλων, «όλοι μαζί τα φάγαμε»! Πρώτον, δεν «τα φάγαμε». Τα φάγατε. Και προπαντός: H χρεοκοπία είναι κυρίως προϊόν της ρεμούλας; Τα αίτια της παρακμής της χώρας και της σημερινής χρεοκοπίας πρέπει να αναζητηθούν στη μορφή της καπιταλιστικής κοινωνίας μας, όπως αυτή διαμορφώθηκε μετά την «απελευθέρωση» και τον εμφύλιο. Καταστροφή μέρους της ορεινής και ημιορεινής οικονομίας. Συσσώρευση του μισού πληθυσμού στην πρωτεύουσα. Απρογραμμάτιστη, ληστρική εκβιομηχάνιση και, στη συνέχεια, αποβιομηχάνιση, διόγκωση (αναπόφευκτη) του παρασιτικού τομέα της οικονομίας. Υλική παραγωγή που αντιπροσωπεύει μόλις το 15% του ΑΕΠ. Η Ελλάδα είναι συνολικά μια χώρα σε παρακμή, με μη βιώσιμη οικονομία. Αυτή είναι η βασική, ιστορικά διαμορφωμένη αιτία της σημερινής κρίσης. Και πάνω σε αυτό το μη βιώσιμο έδαφος άνθισαν όλα τα άνθη του κακού, χάρη στην ανευθυνότητα και την ανικανότητα αλλά και στις σχέσεις υποτέλειας των εκάστοτε κυβερνήσεων: συντηρητικών ή «σοσιαλιστικών». Δηλαδή: Απρογραμμάτιστη «ανάπτυξη». Έργα βιτρίνας. Καταστροφική Ολυμπιάδα. Άχρηστοι, υπέρογκοι εξοπλισμοί (και οι σχετικές μίζες). Φαγοπότι στα υψηλά κλιμάκια, μισθοί των «χρυσοκάνθαρων» της τάξεως των 350, 200, 180 κ.λπ. χιλιάδων ευρώ. Συνέπεια: δάνεια επί δανείων, μέχρι που το δημόσιο χρέος έφτασε στα 345 δισ., ή στο 153% του ΑΕΠ.
Και τώρα τι; Μια κυβέρνηση με αίσθηση ευθύνης και με αξιοπρέπεια θα έπρεπε να αναζητήσει εγχώριες πηγές χρηματοδότησης, ώστε να αντιστραφεί η πορεία προς τη χρεοκοπία. Αντί γι’ αυτό, ο θλιβερός πρωθυπουργός ούρλιαζε προκαταβολικά προς όλες τις κατευθύνσεις: Τιτανικός! Η χώρα βρίσκεται στην εντατική! Απωλέσαμε μέρος της εθνικής μας ανεξαρτησίας κ.λπ. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός (και οι συν αυτώ) έδωσε το σύνθημα για να πέσουν πάνω μας τα όρνεα των «αγορών» (οι τοκογλύφοι) και του ΔΝΤ. Ανικανότητα ή εκτέλεση προδιαγεγραμμένου σχεδίου; Δυστυχώς το δεύτερο, σύμφωνα με τις γνωστές πρόσφατες αποκαλύψεις από αρμόδια χείλη!
Έτσι: Κυβέρνηση που εκτελεί τις εντολές της Τρόικας. Όπως γράφει ο κ. Σημίτης ψυχρά, ως άσχετος με το εθνικό έγκλημα, το δημόσιο χρέος μας, 345 δισ. ευρώ, είναι από το υψηλότερο της Ευρώπης. Κατά τον πρώην πρωθυπουργό, «η χώρα έχει εισέλθει σε καθοδική σπειροειδή πορεία την οποία δύσκολα θα ανατρέψει» (Καθημερινή, 07/4/11).
Φυσικά, δεν χρειάζεται να έχει υπάρξει κάποιος πρωθυπουργός, για να ανακαλύψει την ολοφάνερη αιτιακή αλυσίδα: μείωση εισοδημάτων 4 κρίση της αγοράς 4 πτώση της παραγωγής 4 ένταση της κρίσης 4 ύφεση 4 χρεοκοπία.
Τι κάνουμε, λοιπόν; Και ο κ. Σημίτης, που πρώτος εφάρμοσε στη χώρα μας την «πολιτική λιτότητας», είναι υπέρ της εκποίησης της κρατικής περιουσίας. Αλλά, ταυτόχρονα, υποστηρίζει ότι δεν είναι ρεαλιστικός ο στόχος να μαζευτούν τα 50 δισ. από την εκποίηση των πάντων μέχρι το 2015. Ας υποθέσουμε όμως ότι ο κ. Σημίτης θα διαψευστεί: ότι οι γραικύλοι θα μαζέψουν τα 50 δισ., ξεπουλώντας γη, μνημεία, βασικές κερδοφόρες επιχειρήσεις (ΔΕΗ, ΟΤΕ, λιμάνια κ.λπ.). Με το ξεπούλημα το χρέος θα μειωθεί –πάντα κατά τον κ. Σημίτη– κατά 20%. Και λοιπόν; Θα πουλάμε ό,τι υπάρχει για εκποίηση, για να πληρώνουμε τοκοχρεολύσια. Η ύφεση θα εντείνεται, και η χρεοκοπία θα είναι η κατάληξη μιας πολιτικής ανίκανων, εντολοδόχων και διεφθαρμένων πολιτικών μιας ανέκαθεν παρασιτικής, ξενόδουλης και εχθρικής απέναντι στο λαό αστικής τάξης.
Όμως η πορεία προς την καταστροφή ήταν μονόδρομος; Όπως έγραφα πριν από ένα χρόνο, πάλι στον Δρόμο, ο καιάδας του ΔΝΤ δεν ήταν νομοτελειακά αναπόφευκτος. Σημείωνα τότε ορισμένες δυνατότητες: Στη χώρα μας λιμνάζουν στις τράπεζες περίπου 300 δισ. ευρώ σε μικροκαταθέσεις. Θα μπορούσε, λοιπόν, η κυβέρνηση να εκδώσει ομόλογα με επιτόκιο, ας πούμε 3 ή 3,5%. Οι μικροκαταθέτες θα αγόραζαν ομόλογα, από τα οποία θα είχαν εισόδημα πολύ ανώτερο από το 1-2% που δίνουν οι καθεδρικοί του τζόγου. Το κράτος θα δανειζόταν με 3 ή 3%, αντί για 6 ή 7%, το χρήμα θα έμενε στον τόπο και η χώρα δεν θα έχανε μέρος της εθνικής ανεξαρτησίας της, δηλαδή δεν θα περνούσε σε καθεστώς υποτέλειας πιο ολοκληρωτικό απ’ ό,τι στην εποχή του Πιουριφόι. Αλλά δεν ήταν μόνον αυτή η δυνατότητα. Απ’ ό,τι γράφτηκε, αυτήν την περίοδο φυγαδεύτηκαν από πενόμενους συμπατριώτες μας περίπου 400 δισ. στο εξωτερικό. Το κεφάλαιο, ως γνωστόν, δεν γνωρίζει τις έννοιες «πατρίδα» και «ηθική». Όμως, αν η κυβέρνηση πρόσφερε στους φυγάδες ένα ελκυστικό επιτόκιο, μέρος από τα φυγαδευμένα κεφάλαια θα μπορούσε να «επαναπατρισθεί». Άλλη ιδέα: Κατά το διαπρεπή νομικό, καθηγητή Κώστα Μπέη, η κυβέρνηση θα έπρεπε να καλέσει όσους απέκτησαν εδώ εισοδήματα και τα έχουν καταθέσει σε ξένες τράπεζες και «οφ σορ» εταιρίες να τα επιστρέψουν ή να τα δηλώσουν σε τακτή προθεσμία. Όταν παρέλθει άπρακτη αυτή η προθεσμία, η Βουλή να κηρύξει διά νόμου τις καταθέσεις που κρύβονται στο εξωτερικό, προϊόν υπεξαίρεσης της εθνικής περιουσίας, να παραπέμψει τους δανειστές μας σ’ αυτή την περιουσία, για να ικανοποιηθούν από εκεί, και να κηρύξει τη χώρα μας ως «εφεξής» ελεύθερη από κάθε χρέος προς τους δανειστές μας (Ελευθεροτυπία, 01/06/11). Επίσης ο κ. Μπέης υπενθυμίζει ότι, αν η κυβέρνηση διεκδικούσε από τη Γερμανία τις πολεμικές επανορθώσεις και το αναγκαστικό δάνειο της κατοχής, οι οφειλές μαζί με τους τόκους «υπερεπαρκούν για την πλήρη εξόφληση των εκκρεμών χρεών της χώρας μας προς όλους τους διεθνείς δανειστές μας». Εδώ θα μπορούσε κανείς να προσθέσει και σειρά άλλων μέτρων: Περικοπή των άχρηστων πολεμικών δαπανών. Φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου, των τραπεζών και της εκκλησίας. Περιστολή των κρατικών δαπανών όχι σε βάρος της υγείας και της παιδείας, αλλά σε βάρος των λυμαινόμενων του δημόσιου πλούτου.
Ποιος θα μπορούσε να ασκήσει μια τέτοια σωτήρια πολιτική; Η κυβέρνηση αυτών που συνειδητά μας έχουν ρίξει στον καιάδα του ΔΝΤ και στο καθεστώς της εθνικής αναξιοπρέπειας και υποτέλειας;
Ένα κίνημα αγανάκτησης γεννιέται αυθόρμητα αυτές τις ημέρες. Ποιο είναι το μέλλον του; Και τι κάνει η Αριστερά μας; Έχει συναίσθηση των ιστορικών ευθυνών της, ή θα χάσει και αυτή την τραγική «ευκαιρία»; Για αυτό, στον επόμενο Δρόμο. Επί του παρόντος: Να φύγει η κυβέρνηση των μειοδοτών και της νέας υποτέλειας.
http://www.tvxs.gr
Του Ευτύχη Μπιτσάκη, από την εφημερίδα «Δρόμος της Αριστεράς», 6 Ιουνίου 2011
Ήτανε όμως αναπόφευκτη η καταστροφή;
Είναι χαρακτηριστικό ότι κανείς «αρμόδιος» δεν τολμά να αναζητήσει τα αίτια της χρεοκοπίας. Κατά τον αξιότιμο αντιπρόεδρο της κυβέρνησης των γραικύλων, «όλοι μαζί τα φάγαμε»! Πρώτον, δεν «τα φάγαμε». Τα φάγατε. Και προπαντός: H χρεοκοπία είναι κυρίως προϊόν της ρεμούλας; Τα αίτια της παρακμής της χώρας και της σημερινής χρεοκοπίας πρέπει να αναζητηθούν στη μορφή της καπιταλιστικής κοινωνίας μας, όπως αυτή διαμορφώθηκε μετά την «απελευθέρωση» και τον εμφύλιο. Καταστροφή μέρους της ορεινής και ημιορεινής οικονομίας. Συσσώρευση του μισού πληθυσμού στην πρωτεύουσα. Απρογραμμάτιστη, ληστρική εκβιομηχάνιση και, στη συνέχεια, αποβιομηχάνιση, διόγκωση (αναπόφευκτη) του παρασιτικού τομέα της οικονομίας. Υλική παραγωγή που αντιπροσωπεύει μόλις το 15% του ΑΕΠ. Η Ελλάδα είναι συνολικά μια χώρα σε παρακμή, με μη βιώσιμη οικονομία. Αυτή είναι η βασική, ιστορικά διαμορφωμένη αιτία της σημερινής κρίσης. Και πάνω σε αυτό το μη βιώσιμο έδαφος άνθισαν όλα τα άνθη του κακού, χάρη στην ανευθυνότητα και την ανικανότητα αλλά και στις σχέσεις υποτέλειας των εκάστοτε κυβερνήσεων: συντηρητικών ή «σοσιαλιστικών». Δηλαδή: Απρογραμμάτιστη «ανάπτυξη». Έργα βιτρίνας. Καταστροφική Ολυμπιάδα. Άχρηστοι, υπέρογκοι εξοπλισμοί (και οι σχετικές μίζες). Φαγοπότι στα υψηλά κλιμάκια, μισθοί των «χρυσοκάνθαρων» της τάξεως των 350, 200, 180 κ.λπ. χιλιάδων ευρώ. Συνέπεια: δάνεια επί δανείων, μέχρι που το δημόσιο χρέος έφτασε στα 345 δισ., ή στο 153% του ΑΕΠ.
Και τώρα τι; Μια κυβέρνηση με αίσθηση ευθύνης και με αξιοπρέπεια θα έπρεπε να αναζητήσει εγχώριες πηγές χρηματοδότησης, ώστε να αντιστραφεί η πορεία προς τη χρεοκοπία. Αντί γι’ αυτό, ο θλιβερός πρωθυπουργός ούρλιαζε προκαταβολικά προς όλες τις κατευθύνσεις: Τιτανικός! Η χώρα βρίσκεται στην εντατική! Απωλέσαμε μέρος της εθνικής μας ανεξαρτησίας κ.λπ. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός (και οι συν αυτώ) έδωσε το σύνθημα για να πέσουν πάνω μας τα όρνεα των «αγορών» (οι τοκογλύφοι) και του ΔΝΤ. Ανικανότητα ή εκτέλεση προδιαγεγραμμένου σχεδίου; Δυστυχώς το δεύτερο, σύμφωνα με τις γνωστές πρόσφατες αποκαλύψεις από αρμόδια χείλη!
Έτσι: Κυβέρνηση που εκτελεί τις εντολές της Τρόικας. Όπως γράφει ο κ. Σημίτης ψυχρά, ως άσχετος με το εθνικό έγκλημα, το δημόσιο χρέος μας, 345 δισ. ευρώ, είναι από το υψηλότερο της Ευρώπης. Κατά τον πρώην πρωθυπουργό, «η χώρα έχει εισέλθει σε καθοδική σπειροειδή πορεία την οποία δύσκολα θα ανατρέψει» (Καθημερινή, 07/4/11).
Φυσικά, δεν χρειάζεται να έχει υπάρξει κάποιος πρωθυπουργός, για να ανακαλύψει την ολοφάνερη αιτιακή αλυσίδα: μείωση εισοδημάτων 4 κρίση της αγοράς 4 πτώση της παραγωγής 4 ένταση της κρίσης 4 ύφεση 4 χρεοκοπία.
Τι κάνουμε, λοιπόν; Και ο κ. Σημίτης, που πρώτος εφάρμοσε στη χώρα μας την «πολιτική λιτότητας», είναι υπέρ της εκποίησης της κρατικής περιουσίας. Αλλά, ταυτόχρονα, υποστηρίζει ότι δεν είναι ρεαλιστικός ο στόχος να μαζευτούν τα 50 δισ. από την εκποίηση των πάντων μέχρι το 2015. Ας υποθέσουμε όμως ότι ο κ. Σημίτης θα διαψευστεί: ότι οι γραικύλοι θα μαζέψουν τα 50 δισ., ξεπουλώντας γη, μνημεία, βασικές κερδοφόρες επιχειρήσεις (ΔΕΗ, ΟΤΕ, λιμάνια κ.λπ.). Με το ξεπούλημα το χρέος θα μειωθεί –πάντα κατά τον κ. Σημίτη– κατά 20%. Και λοιπόν; Θα πουλάμε ό,τι υπάρχει για εκποίηση, για να πληρώνουμε τοκοχρεολύσια. Η ύφεση θα εντείνεται, και η χρεοκοπία θα είναι η κατάληξη μιας πολιτικής ανίκανων, εντολοδόχων και διεφθαρμένων πολιτικών μιας ανέκαθεν παρασιτικής, ξενόδουλης και εχθρικής απέναντι στο λαό αστικής τάξης.
Όμως η πορεία προς την καταστροφή ήταν μονόδρομος; Όπως έγραφα πριν από ένα χρόνο, πάλι στον Δρόμο, ο καιάδας του ΔΝΤ δεν ήταν νομοτελειακά αναπόφευκτος. Σημείωνα τότε ορισμένες δυνατότητες: Στη χώρα μας λιμνάζουν στις τράπεζες περίπου 300 δισ. ευρώ σε μικροκαταθέσεις. Θα μπορούσε, λοιπόν, η κυβέρνηση να εκδώσει ομόλογα με επιτόκιο, ας πούμε 3 ή 3,5%. Οι μικροκαταθέτες θα αγόραζαν ομόλογα, από τα οποία θα είχαν εισόδημα πολύ ανώτερο από το 1-2% που δίνουν οι καθεδρικοί του τζόγου. Το κράτος θα δανειζόταν με 3 ή 3%, αντί για 6 ή 7%, το χρήμα θα έμενε στον τόπο και η χώρα δεν θα έχανε μέρος της εθνικής ανεξαρτησίας της, δηλαδή δεν θα περνούσε σε καθεστώς υποτέλειας πιο ολοκληρωτικό απ’ ό,τι στην εποχή του Πιουριφόι. Αλλά δεν ήταν μόνον αυτή η δυνατότητα. Απ’ ό,τι γράφτηκε, αυτήν την περίοδο φυγαδεύτηκαν από πενόμενους συμπατριώτες μας περίπου 400 δισ. στο εξωτερικό. Το κεφάλαιο, ως γνωστόν, δεν γνωρίζει τις έννοιες «πατρίδα» και «ηθική». Όμως, αν η κυβέρνηση πρόσφερε στους φυγάδες ένα ελκυστικό επιτόκιο, μέρος από τα φυγαδευμένα κεφάλαια θα μπορούσε να «επαναπατρισθεί». Άλλη ιδέα: Κατά το διαπρεπή νομικό, καθηγητή Κώστα Μπέη, η κυβέρνηση θα έπρεπε να καλέσει όσους απέκτησαν εδώ εισοδήματα και τα έχουν καταθέσει σε ξένες τράπεζες και «οφ σορ» εταιρίες να τα επιστρέψουν ή να τα δηλώσουν σε τακτή προθεσμία. Όταν παρέλθει άπρακτη αυτή η προθεσμία, η Βουλή να κηρύξει διά νόμου τις καταθέσεις που κρύβονται στο εξωτερικό, προϊόν υπεξαίρεσης της εθνικής περιουσίας, να παραπέμψει τους δανειστές μας σ’ αυτή την περιουσία, για να ικανοποιηθούν από εκεί, και να κηρύξει τη χώρα μας ως «εφεξής» ελεύθερη από κάθε χρέος προς τους δανειστές μας (Ελευθεροτυπία, 01/06/11). Επίσης ο κ. Μπέης υπενθυμίζει ότι, αν η κυβέρνηση διεκδικούσε από τη Γερμανία τις πολεμικές επανορθώσεις και το αναγκαστικό δάνειο της κατοχής, οι οφειλές μαζί με τους τόκους «υπερεπαρκούν για την πλήρη εξόφληση των εκκρεμών χρεών της χώρας μας προς όλους τους διεθνείς δανειστές μας». Εδώ θα μπορούσε κανείς να προσθέσει και σειρά άλλων μέτρων: Περικοπή των άχρηστων πολεμικών δαπανών. Φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου, των τραπεζών και της εκκλησίας. Περιστολή των κρατικών δαπανών όχι σε βάρος της υγείας και της παιδείας, αλλά σε βάρος των λυμαινόμενων του δημόσιου πλούτου.
Ποιος θα μπορούσε να ασκήσει μια τέτοια σωτήρια πολιτική; Η κυβέρνηση αυτών που συνειδητά μας έχουν ρίξει στον καιάδα του ΔΝΤ και στο καθεστώς της εθνικής αναξιοπρέπειας και υποτέλειας;
Ένα κίνημα αγανάκτησης γεννιέται αυθόρμητα αυτές τις ημέρες. Ποιο είναι το μέλλον του; Και τι κάνει η Αριστερά μας; Έχει συναίσθηση των ιστορικών ευθυνών της, ή θα χάσει και αυτή την τραγική «ευκαιρία»; Για αυτό, στον επόμενο Δρόμο. Επί του παρόντος: Να φύγει η κυβέρνηση των μειοδοτών και της νέας υποτέλειας.
http://www.tvxs.gr
ΑΠΟ ΤΟ BLOG ΤΗΣ Ε.Ο.Θ ΕΙΝΑΙ ΟΛΗ Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ 31-5-2011. ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΑΝΕΒΗΚΕ ΠΡΟΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ.