Πώς μπορεί μία Μη Κυβερνητική Οργάνωση (MKO) να χρηματοδοτείται με τεράστια χρηματικά ποσά σε περιόδους «ισχνών αγελάδων»; Η απάντηση είναι απλή και πολύ συγκεκριμένη: Όταν αυτή τη ΜΚΟ την έχει ιδρύσει η μητέρα του Έλληνα πρωθυπουργού, λεφτά βρίσκονται, έστω και αν δεν. υπάρχουν.
Ο λόγος για το .....
«Κέντρο Δράσης για την Ειρήνη», ΜΚΟ την οποία ίδρυσε η μητέρα του σημερινού πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, Μαργαρίτα Τσάντ - Παπανδρέου το 1988, η οποία έχει ως σκοπό της την «προώθηση ενός πολιτισμού ειρήνης και μη βίας, με εργαλείο την Εκπαίδευση για την Ειρήνη, μέσω της ενδυνάμωσης των γυναικών, των νέων και της κοινωνίας των πολιτών».
Στην ιστοσελίδα του ΚΕΔΕ (kede.org) θα διαπιστώσει κανείς, με μια πρόχειρη ματιά, ότι οι κρατικές διαφημίσεις (και όχι μόνο) και οι χορηγίες δίνονται αφειδώς.
Εκτός και αν το «χτίσιμο της Ειρήνης βήμα - βήμα» προϋποθέτει χρηματοδοτήσεις από το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και από αλλού.
Ένα - ένα τα banners τα οποία έχουν αναρτηθεί στην ιστοσελίδα της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης της κυρίας Μαργαρίτας Παπανδρέου είναι των εξής οργανισμών, φορέων και εταιρειών:
Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο,
Τσιμέντα «Χάλυψ»,
Supermarket «Βασιλόπουλος»,
Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς,
Hellenic Aid (του υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας),
Πρεσβεία της Νορβηγίας,
Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης,
Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης,
ΕΥΔΑΠ και
«A.G. Leventis».
Είναι πράγματι εντυπωσιακό το γεγονός ότι η ιστοσελίδα της συγκεκριμένης Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης (ή καλύτερα. Πολύ Κυβερνητικής;) διαθέτει πλήθος χορηγιών που θα ζήλευε ακόμη και η μεγαλύτερη ενημερωτική ιστοσελίδα στην Ελλάδα. Και όλα αυτά συμβαίνουν ενώ η δραστηριότητα της ΚΕΔΕ είναι σχεδόν άγνωστη στο ευρύ κοινό.
Χρηματοδότηση
Τα προηγούμενα χρόνια, το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών αναγκάστηκε -εν μέσω κοινωνικής κατακραυγής και πιέσεων από τα ΜΜΕ- να δημοσιοποιήσει κατάλογο με τις χρηματοδοτήσεις προς ΜΚΟ. Ανάμεσα σε αυτές βρίσκεται και η ΚΕΔΕ. Εξαιρετικό ενδιαφέρον, όμως, έχει η χρηματοδότηση την οποία έλαβε η οργάνωση της Μαργαρίτας Παπανδρέου κατά το χρονικό διάστημα που ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν υπουργός Εξωτερικών, δηλαδή την περίοδο 1999 - 2004 (η λίστα περιλαμβάνει μόνο τα συγκεκριμένα έτη και δεν διατίθενται στοιχεία για αυτού του είδους τη δραστηριότητα πριν το 1999 και μετά το 2004). Συνολικά η ΚΕΔΕ εισέπραξε χρηματικό ποσό που ξεπερνά τα 1.150.188,64ευρώ!
Αναλυτικά, στα ταμεία της μπήκαν:
46.955,25 ευρώ το 1999,
179.055,3 ευρώ το 2000,
369.479,09 ευρώ το 2001,
161.684 ευρώ το 2002,
223.015 ευρώ το 2003,
170.000 ευρώ το 2004.
Το 2003 και 2004 συγχρηματοδοτήθηκε με άλλες ΜΚΟ κατά 125.000 και 131.000 ευρώ, αντίστοιχα.
Εξάλλου ο πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου το είχε δηλώσει ξεκάθαρα: «Λεφτά υπάρχουν».
http://www.newsbomb.gr
Ο λόγος για το .....
«Κέντρο Δράσης για την Ειρήνη», ΜΚΟ την οποία ίδρυσε η μητέρα του σημερινού πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, Μαργαρίτα Τσάντ - Παπανδρέου το 1988, η οποία έχει ως σκοπό της την «προώθηση ενός πολιτισμού ειρήνης και μη βίας, με εργαλείο την Εκπαίδευση για την Ειρήνη, μέσω της ενδυνάμωσης των γυναικών, των νέων και της κοινωνίας των πολιτών».
Στην ιστοσελίδα του ΚΕΔΕ (kede.org) θα διαπιστώσει κανείς, με μια πρόχειρη ματιά, ότι οι κρατικές διαφημίσεις (και όχι μόνο) και οι χορηγίες δίνονται αφειδώς.
Εκτός και αν το «χτίσιμο της Ειρήνης βήμα - βήμα» προϋποθέτει χρηματοδοτήσεις από το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και από αλλού.
Ένα - ένα τα banners τα οποία έχουν αναρτηθεί στην ιστοσελίδα της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης της κυρίας Μαργαρίτας Παπανδρέου είναι των εξής οργανισμών, φορέων και εταιρειών:
Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο,
Τσιμέντα «Χάλυψ»,
Supermarket «Βασιλόπουλος»,
Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς,
Hellenic Aid (του υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας),
Πρεσβεία της Νορβηγίας,
Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης,
Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης,
ΕΥΔΑΠ και
«A.G. Leventis».
Είναι πράγματι εντυπωσιακό το γεγονός ότι η ιστοσελίδα της συγκεκριμένης Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης (ή καλύτερα. Πολύ Κυβερνητικής;) διαθέτει πλήθος χορηγιών που θα ζήλευε ακόμη και η μεγαλύτερη ενημερωτική ιστοσελίδα στην Ελλάδα. Και όλα αυτά συμβαίνουν ενώ η δραστηριότητα της ΚΕΔΕ είναι σχεδόν άγνωστη στο ευρύ κοινό.
Χρηματοδότηση
Τα προηγούμενα χρόνια, το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών αναγκάστηκε -εν μέσω κοινωνικής κατακραυγής και πιέσεων από τα ΜΜΕ- να δημοσιοποιήσει κατάλογο με τις χρηματοδοτήσεις προς ΜΚΟ. Ανάμεσα σε αυτές βρίσκεται και η ΚΕΔΕ. Εξαιρετικό ενδιαφέρον, όμως, έχει η χρηματοδότηση την οποία έλαβε η οργάνωση της Μαργαρίτας Παπανδρέου κατά το χρονικό διάστημα που ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν υπουργός Εξωτερικών, δηλαδή την περίοδο 1999 - 2004 (η λίστα περιλαμβάνει μόνο τα συγκεκριμένα έτη και δεν διατίθενται στοιχεία για αυτού του είδους τη δραστηριότητα πριν το 1999 και μετά το 2004). Συνολικά η ΚΕΔΕ εισέπραξε χρηματικό ποσό που ξεπερνά τα 1.150.188,64ευρώ!
Αναλυτικά, στα ταμεία της μπήκαν:
46.955,25 ευρώ το 1999,
179.055,3 ευρώ το 2000,
369.479,09 ευρώ το 2001,
161.684 ευρώ το 2002,
223.015 ευρώ το 2003,
170.000 ευρώ το 2004.
Το 2003 και 2004 συγχρηματοδοτήθηκε με άλλες ΜΚΟ κατά 125.000 και 131.000 ευρώ, αντίστοιχα.
Εξάλλου ο πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου το είχε δηλώσει ξεκάθαρα: «Λεφτά υπάρχουν».
http://www.newsbomb.gr
Τους τελευταίους μήνες, μια ενοχλητική ιδέα βασάνιζε το κυβερνητικό επιτελείο: η πιθανότητα να μετατραπεί η πλατεία Συντάγματος σε κάτι που να μοιάζει με «Ταχρίρ», ύστερα από ένα απεργιακό συλλαλητήριο που θα αξιοποιηθεί από εξτρεμιστικές ομάδες για τη δημιουργία εστίας βίαιων εκτρόπων στην καρδιά της Αθήνας. Προχθές, ο εφιάλτης έγινε πραγματικότητα- όχι όμως από τους διαδηλωτές μιας από τις πλέον ειρηνικές, στα όρια της ρουτίνας, πορείες της μεταμνημονιακής εποχής, αλλά από το ίδιο το κράτος.
Διαδηλωτής βαρύτατα τραυματισμένος υφίσταται σπληνεκτομή. Ένας άλλος χαροπαλεύει στο Γενικό Κρατικό με σοβαρότατες κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Ανατριχιαστικά βίντεο, που θυμίζουν... Δαμασκό, δείχνουν άνδρες των ΜΑΤ να ποδοπατούν εν χορώ και να ξυλοκοπούν λυσσαλέα με κλομπ αόπλους, πεσμένους στο έδαφος, εξουδετερωμένους πολίτες. Καρκινογόνο νέφος χημικών αερίων δημιουργεί αδιαπέραστο τείχος, φέρνοντας στο όριο της ασφυξίας κατοίκους και περαστικούς, υπερήλικες και μητέρες με μικρά παιδιά. Παρόμοια περιστατικά δεν μπορούν να εξισωθούν με πράξεις βανδαλισμού και μολότοφ από μεμονωμένους διαδηλωτές ή αναρχικές ομάδες. Όταν αυτοί που ασκούν ιδιαζόντως ειδεχθή, φονική βία είναι όχι κάποιοι ιδιώτες, αλλά τα εντεταλμένα όργανα του επίσημου κράτους, δεν πρόκειται πλέον για απλή παραβατικότητα, αλλά για αντιδημοκρατική εκτροπή.
Τις προάλλες, 44χρονος οικογενειάρχης δολοφονήθηκε (κατά τα φαινόμενα, από ξένους) για μια βιντεοκάμερα στην οδό Γʼ Σεπτεμβρίου. Την επομένη, οικονομικός μετανάστης δολοφονείται στα Κάτω Πατήσια (κατά τα φαινόμενα από Έλληνες, για λόγους αντεκδίκησης). Πως να εμποδίσει κανείς τον συνειρμό που έρχεται αβίαστα: Ενώ η αστυνομία εμφανίζεται ανίκανη να προστατέψει τους κατοίκους αυτής της πόλης, Έλληνες και ξένους, από το κοινό έγκλημα- πράγμα που υποτίθεται ότι είναι η βασική αποστολή της- εξαντλεί όλη την ενεργητικότητά της στην καταστολή του «εσωτερικού εχθρού», του απεργού και διαδηλωτή. Μήπως άραγε το ενδεχόμενο «να γίνει η Αθήνα Καμπούλ», όπως έλεγε παλιότερα ο κ. Χρυσοχοίδης, με «εθνοτικές» συγκρούσεις Ελληναράδων εναντίον μεταναστών και με «πολέμους των άκρων», με Χρυσαυγίτες εναντίον αναρχικών, δεν αποτελεί, για ορισμένους, παρά το έλασσον κακό;
Θα ήταν εύκολο να αναζητηθούν εξιλαστήρια θύματα σε κάποια αστυνομικά όργανα με «υπερβάλοντα ζήλο» (αν και οι υπεύθυνοι για τον άγριο ξυλοδαρμό της «ζαρντινιέρας» δεν τιμωρήθηκαν παρά με δυσμενή μετάθεση σε γειτονική συνοικία) ή έστω στον καθʼ ύλην αρμόδιο υπουργό, κ. Παπουτσή. Το μέγα ζήτημα που ανέδειξαν τα προχθεσινά έκτροπα (και μπορεί να φαντασθεί κανείς σε τι κατάσταση θα βρισκόταν τώρα η Αθήνα αν ο 31χρονος είχε χάσει τη ζωή του) είναι το εξής: Η συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής και, πολύ περισσότερο, η επιβολή ενός δεύτερου μνημονίου είναι αδύνατη χωρίς γενικευμένη κοινωνική έκρηξη ή κάποιου είδους αυταρχική εκτροπή ή και τα δύο μαζί.
Κάποια στιγμή, οι ελίτ αυτού του τόπου οφείλουν να σταματήσουν και να σκεφτούν: Πού πάμε; Που μας πάνε; Ένα χρόνο μετά το μνημόνιο, δικαιώνονται (δυστυχώς!) εκείνοι που από την πρώτη στιγμή προέβλεψαν ότι η κυβερνητική πολιτική θα αποτύχει και ότι όσοι έθεταν το δίλημμα «αιματηρή λιτότητα ή χρεοκοπία» εγγυώνταν και τα δύο, και την πτώχευση των εργαζομένων και τη χρεοκοπία της χώρας. Εκτίναξαν την ανεργία στο 16%, ακρωτηρίασαν τα πραγματικά εισοδήματα κατά 30%, έκοψαν φάρμακα συνταξιούχων και εξετάσεις καρκινοπαθών, μόνο για να ανεβάσουν το χρέος στο 140% του ΑΕΠ, με προοπτική το 160%.
Καθώς η «θεραπεία σοκ» οδηγείται σε αδιέξοδο, οι Γερμανοί προωθούν στην ελεγχόμενη χρεοκοπία- αναδιάρθρωση, με αντάλλαγμα την εκποίηση των πιο ελκυστικών «φιλέτων» του εθνικού πλούτου, συμπεριλαμβανομένων των μεγαλύτερων τραπεζών. Αυτό άλλωστε προβλέπεται από τις βαρύτατες ρήτρες του μνημονίου, που ακολουθούν πιστά τη συνταγή Σάυλοκ: Όταν ο οφειλέτης δεν μπορεί να αποπληρώσει το δάνειο σε χρήμα, υποχρεούται να δώσει μια λίβρα κρέας από τις σάρκες του.
Πέρυσι τέτοιον καιρό, ο πρωθυπουργός καλούσε τους Έλληνες να ανέβουν ένα πελώριο βουνό θυσιών και στερήσεων, με την υπόσχεση ότι θα τους βγάλει σε ένα οροπέδιο σταθερότητας και ανάκαμψης. Ύστερα από ένα χρόνο εθνικής κατατονίας και κοινωνικών δεινών, τους καλεί να αρχίσουν απνευστί έναν δεύτερο, ακόμη πιο δύσκολο, ανηφορικό Μαραθώνιο χωρίς καμία χειροπιαστή ελπίδα ότι ο εφιάλτης τους κάποτε θα τελειώσει. Το κράτος του φόβου είναι το αναγκαίο υποπροϊόν μιας πολιτικής χωρίς ελπίδα και η ρήση του Τζον Κένεντι ακούγεται δυσοίωνα επίκαιρη: «Όσοι καθιστούν αδύνατη την ειρηνική αλλαγή, κάνουν αναπόφευκτη τη βίαιη».
Απο http://aristerovima.gr
Διαδηλωτής βαρύτατα τραυματισμένος υφίσταται σπληνεκτομή. Ένας άλλος χαροπαλεύει στο Γενικό Κρατικό με σοβαρότατες κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Ανατριχιαστικά βίντεο, που θυμίζουν... Δαμασκό, δείχνουν άνδρες των ΜΑΤ να ποδοπατούν εν χορώ και να ξυλοκοπούν λυσσαλέα με κλομπ αόπλους, πεσμένους στο έδαφος, εξουδετερωμένους πολίτες. Καρκινογόνο νέφος χημικών αερίων δημιουργεί αδιαπέραστο τείχος, φέρνοντας στο όριο της ασφυξίας κατοίκους και περαστικούς, υπερήλικες και μητέρες με μικρά παιδιά. Παρόμοια περιστατικά δεν μπορούν να εξισωθούν με πράξεις βανδαλισμού και μολότοφ από μεμονωμένους διαδηλωτές ή αναρχικές ομάδες. Όταν αυτοί που ασκούν ιδιαζόντως ειδεχθή, φονική βία είναι όχι κάποιοι ιδιώτες, αλλά τα εντεταλμένα όργανα του επίσημου κράτους, δεν πρόκειται πλέον για απλή παραβατικότητα, αλλά για αντιδημοκρατική εκτροπή.
Τις προάλλες, 44χρονος οικογενειάρχης δολοφονήθηκε (κατά τα φαινόμενα, από ξένους) για μια βιντεοκάμερα στην οδό Γʼ Σεπτεμβρίου. Την επομένη, οικονομικός μετανάστης δολοφονείται στα Κάτω Πατήσια (κατά τα φαινόμενα από Έλληνες, για λόγους αντεκδίκησης). Πως να εμποδίσει κανείς τον συνειρμό που έρχεται αβίαστα: Ενώ η αστυνομία εμφανίζεται ανίκανη να προστατέψει τους κατοίκους αυτής της πόλης, Έλληνες και ξένους, από το κοινό έγκλημα- πράγμα που υποτίθεται ότι είναι η βασική αποστολή της- εξαντλεί όλη την ενεργητικότητά της στην καταστολή του «εσωτερικού εχθρού», του απεργού και διαδηλωτή. Μήπως άραγε το ενδεχόμενο «να γίνει η Αθήνα Καμπούλ», όπως έλεγε παλιότερα ο κ. Χρυσοχοίδης, με «εθνοτικές» συγκρούσεις Ελληναράδων εναντίον μεταναστών και με «πολέμους των άκρων», με Χρυσαυγίτες εναντίον αναρχικών, δεν αποτελεί, για ορισμένους, παρά το έλασσον κακό;
Θα ήταν εύκολο να αναζητηθούν εξιλαστήρια θύματα σε κάποια αστυνομικά όργανα με «υπερβάλοντα ζήλο» (αν και οι υπεύθυνοι για τον άγριο ξυλοδαρμό της «ζαρντινιέρας» δεν τιμωρήθηκαν παρά με δυσμενή μετάθεση σε γειτονική συνοικία) ή έστω στον καθʼ ύλην αρμόδιο υπουργό, κ. Παπουτσή. Το μέγα ζήτημα που ανέδειξαν τα προχθεσινά έκτροπα (και μπορεί να φαντασθεί κανείς σε τι κατάσταση θα βρισκόταν τώρα η Αθήνα αν ο 31χρονος είχε χάσει τη ζωή του) είναι το εξής: Η συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής και, πολύ περισσότερο, η επιβολή ενός δεύτερου μνημονίου είναι αδύνατη χωρίς γενικευμένη κοινωνική έκρηξη ή κάποιου είδους αυταρχική εκτροπή ή και τα δύο μαζί.
Κάποια στιγμή, οι ελίτ αυτού του τόπου οφείλουν να σταματήσουν και να σκεφτούν: Πού πάμε; Που μας πάνε; Ένα χρόνο μετά το μνημόνιο, δικαιώνονται (δυστυχώς!) εκείνοι που από την πρώτη στιγμή προέβλεψαν ότι η κυβερνητική πολιτική θα αποτύχει και ότι όσοι έθεταν το δίλημμα «αιματηρή λιτότητα ή χρεοκοπία» εγγυώνταν και τα δύο, και την πτώχευση των εργαζομένων και τη χρεοκοπία της χώρας. Εκτίναξαν την ανεργία στο 16%, ακρωτηρίασαν τα πραγματικά εισοδήματα κατά 30%, έκοψαν φάρμακα συνταξιούχων και εξετάσεις καρκινοπαθών, μόνο για να ανεβάσουν το χρέος στο 140% του ΑΕΠ, με προοπτική το 160%.
Καθώς η «θεραπεία σοκ» οδηγείται σε αδιέξοδο, οι Γερμανοί προωθούν στην ελεγχόμενη χρεοκοπία- αναδιάρθρωση, με αντάλλαγμα την εκποίηση των πιο ελκυστικών «φιλέτων» του εθνικού πλούτου, συμπεριλαμβανομένων των μεγαλύτερων τραπεζών. Αυτό άλλωστε προβλέπεται από τις βαρύτατες ρήτρες του μνημονίου, που ακολουθούν πιστά τη συνταγή Σάυλοκ: Όταν ο οφειλέτης δεν μπορεί να αποπληρώσει το δάνειο σε χρήμα, υποχρεούται να δώσει μια λίβρα κρέας από τις σάρκες του.
Πέρυσι τέτοιον καιρό, ο πρωθυπουργός καλούσε τους Έλληνες να ανέβουν ένα πελώριο βουνό θυσιών και στερήσεων, με την υπόσχεση ότι θα τους βγάλει σε ένα οροπέδιο σταθερότητας και ανάκαμψης. Ύστερα από ένα χρόνο εθνικής κατατονίας και κοινωνικών δεινών, τους καλεί να αρχίσουν απνευστί έναν δεύτερο, ακόμη πιο δύσκολο, ανηφορικό Μαραθώνιο χωρίς καμία χειροπιαστή ελπίδα ότι ο εφιάλτης τους κάποτε θα τελειώσει. Το κράτος του φόβου είναι το αναγκαίο υποπροϊόν μιας πολιτικής χωρίς ελπίδα και η ρήση του Τζον Κένεντι ακούγεται δυσοίωνα επίκαιρη: «Όσοι καθιστούν αδύνατη την ειρηνική αλλαγή, κάνουν αναπόφευκτη τη βίαιη».
Απο http://aristerovima.gr
Κατασκευάζοντας επί χρόνια τον Φόβο η εξουσία τον επισείει όταν χρειάζεται (ιδίως στις επωφελείς για την ίδια κρίσεις που η ίδια δημιουργεί). Κι έτσι, εν μια νυκτί (στην κυριολεξία) το 2008 το Κογκρέσο στις ΗΠΑ υπερψήφισε τον νόμο Μπους-Πόλσον-Γκόλντμαν Σακς που παρέδωσε στις τράπεζες 700 δισ. ιδρώτα του Αμερικανικού λαού. Ενα σκαστό Οικονομικό Πραξικόπημα. Για πρώτη φορά ύστερα από πολύ καιρό η οργή των Αμεριακανών άρχισε τότε να βουίζει. Ακούγοντας αυτό το βουητό η Γκόλντμαν Σακς και οι συν αυτή τράπεζες, άρχισαν να χρηματοδοτούν τον Ομπάμα. Κυρίως η Γκόλντμαν Σακς. Σήμερα το Οικονομικό Πραξικόπημα (κάθε άλλο παρά στιγμιαίο) επαναλαμβάνεται. Ομως η βουή των Αμερικανών έχει κατακάτσει. Το πέρασμα απ' τον Μπους στον Ομπάμα πάει να γίνει πέρασμα απ' τον Ομπάμα στον Ομπάμα και οι μπίζνες as usual - οι πολλοί Αμερικανοί συνεχίζουν να φτωχαίνουν. Σκόνη οι προεκλογικές υποσχέσεις του Ομπάμα, σκόνη με ολίγη στάχτη από Οσάμα! Τι απλοϊκό, τι γελοίο και πόσον αποτελεσματικό!
«Θεωρώ βρώμικο σκουλήκι όποιον ξανατολμήσει να με προσβάλει στο πιο ευαίσθητο σημείο μου» δήλωσε ο Μίκης, απαντώντας σε κατηγορίες για αντισημιτισμό διαφόρων αδαών τε και ουτιδανών. Πολλοί πολίτες τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα έχουν υποστεί τέτοιες συκοφαντίες από «βρώμικα σκουλήκια» και θρασύδειλους ιούς, προκειμένου να ακυρώνεται κάθε κριτική στον σιωνισμό, στον ιμπεριαλισμό, αλλά και στον καθ' ημάς «εκσυγχρονισμό».
Πολλοί πολίτες, πολιτικοί, διανοούμενοι και δημοσιογράφοι έχουν υποστεί κατά κόρον τις ρετσινιές του «αντισημίτη», του «ρατσιστή» και του «εθνικιστή». Παρ' ότι δημοκρατικοί, αντιφασίστες και κομμουνιστές οι ίδιοι -ιδιότητες που απάδουν από χέρι τέτοιων κατηγοριών εν τούτοις τις έχουν λουστεί
κυρίως από παπαγαλάκια του καθεστώτος κι άλλα κνώδαλα που έχουν κάνει καριέρα βρίζοντας και συκοφαντώντας όσους αντιστάθηκαν κι αντιστέκονται σε κρίσιμες επιλογές της εξουσίας, απ' το Σχέδιον Ανάν ώς το Μνημόνιο.
Ανάμεσα στους συκοφάντες κι ορισμένοι ανερυθρίαστοι «αριστεροί» της καθεστωτικής κι εκφυλισμένης Αριστεράς, οι οποίοι όχι μόνον επικρότησαν «ανθρωπιστικούς βομβαρδισμούς» τότε (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν) και τώρα (Λιβύη),
αλλά εξακολουθούν να αβαντάρουν τους νεοταξίτες, συκοφαντώντας για «φαιοκόκκινους», «εθνικοπαράφρονες» και «αντιαμερικανούς» όσους αριστερούς παραμένουν αντιφασίστες, αντιιμπεριαλιστές και αντισιωνιστές.
....................................
Κι όμως! για όλους αυτούς τους συμμάχους του νεοφιλελευθερισμού και της νεοταξίτικης στρατηγικής, οι αγκαλιές ενός μέρους της Αριστεράς στον ΣΥΝ - ΣΥΡΙΖΑ και στη Δημοκρατική Αριστερά του κ. Κουβέλη παραμένουν ορθάνοιχτες και θερμές...
Παράδοξον; όχι! Φυσιολογικόν απότοκο επιλογών στη βάση των δημοσίων σχέσεων, της επικοινωνιακής εξάρτησης, των «κολλητών» κι όχι στη βάση των αρχών, της ιδεολογίας και της αξιοπρέπειας...
ο ερώτημα (μάλιστα εν μέσω κρίσης αδυσώπητο) είναι για πόσο ακόμα θα κρατήσει αυτή η στάση της Αριστεράς απέναντι σε αυτούς που την ακυρώνουν; Πόσο ακόμα θα κλείνει τα μάτια σε αυτόν τον εσμό που τη μιαίνει και τη μειώνει άλλοτε χάριν μιας «παλιάς φιλίας», άλλοτε για να συνεχίζουν την καριέρα τους ορισμένοι κι άλλοτε διότι η αμάθεια εκλαμβάνεται, από άλλους ακόμα πιο αμαθείς, ως πρωτοπόρα και ρηξικέλευθη σκέψη; (υπόθεση «Ρεπούση», 1821 του ΣΚΑΪ κι άλλα).
Με τραγελαφικά αποτελέσματα: να βρίσκεται η Αριστερά ουραγός και παρακολούθημα κυβερνητικών επιλογών του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., αμήχανη στην καλύτερη και υποκριτική στη χειρότερη.
Χιλιοειπωμένα όλα αυτά αλλά και πολύς ο καιρός που αυτός ο εκφυλισμός δηλητηριάζει αυτόν τον χώρο κι ακόμα περισσότερη η επιμονή της κερδώας (για κάποιους) ευήθειας. Πάλι αύριο
το πρωί θα βρεθεί ο μαλάκας που θα πει: «Ο Μίκης είναι αντισημίτης».
Ετσι, χωρίς κανένα επιχείρημα. Επειδή το άκουσε, επειδή του το είπαν, έτσι στο λέγε-λέγε-λέγε που θρέφει τον φασισμό
κι ορισμένους αλήτες στον χώρο των ΜΜΕ, της τέχνης και των ΑΕΙ, εκεί δηλαδή που παίζεται το παιχνίδι της ιδεολογικής κυριαρχίας...
....................................
Ο κ. Σίμος Σεϊσίδης, επικηρυγμένος με 600.000 ευρώ από τον κ. Χρυσοχοΐδη, κατηγορούμενος για 13 κακουργήματα, ταλαιπωρούμενος επί πενταετίαν, κρίθηκε παμψηφεί αθώος.
Διεσύρθη με πρωτοσέλιδα, αθωώθηκε με μονόστηλα (εν μέσω των οποίων και αυτό της στήλης).
Πώς δεν το λέει, αλλά το ομολογεί ο Γιωργάκης, «ήταν καθήκον μου να σας λέω ψέμματα»! ε, το ίδιο ο κ. Χρυσοχοΐδης τότε, ο κ. Παπακωνσταντίνου τώρα, κι όλοι οι πρασινοβένετοι πάντοτε. Παρασαπίσαμε...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 9.V.2011 [email protected]
«Θεωρώ βρώμικο σκουλήκι όποιον ξανατολμήσει να με προσβάλει στο πιο ευαίσθητο σημείο μου» δήλωσε ο Μίκης, απαντώντας σε κατηγορίες για αντισημιτισμό διαφόρων αδαών τε και ουτιδανών. Πολλοί πολίτες τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα έχουν υποστεί τέτοιες συκοφαντίες από «βρώμικα σκουλήκια» και θρασύδειλους ιούς, προκειμένου να ακυρώνεται κάθε κριτική στον σιωνισμό, στον ιμπεριαλισμό, αλλά και στον καθ' ημάς «εκσυγχρονισμό».
Πολλοί πολίτες, πολιτικοί, διανοούμενοι και δημοσιογράφοι έχουν υποστεί κατά κόρον τις ρετσινιές του «αντισημίτη», του «ρατσιστή» και του «εθνικιστή». Παρ' ότι δημοκρατικοί, αντιφασίστες και κομμουνιστές οι ίδιοι -ιδιότητες που απάδουν από χέρι τέτοιων κατηγοριών εν τούτοις τις έχουν λουστεί
κυρίως από παπαγαλάκια του καθεστώτος κι άλλα κνώδαλα που έχουν κάνει καριέρα βρίζοντας και συκοφαντώντας όσους αντιστάθηκαν κι αντιστέκονται σε κρίσιμες επιλογές της εξουσίας, απ' το Σχέδιον Ανάν ώς το Μνημόνιο.
Ανάμεσα στους συκοφάντες κι ορισμένοι ανερυθρίαστοι «αριστεροί» της καθεστωτικής κι εκφυλισμένης Αριστεράς, οι οποίοι όχι μόνον επικρότησαν «ανθρωπιστικούς βομβαρδισμούς» τότε (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν) και τώρα (Λιβύη),
αλλά εξακολουθούν να αβαντάρουν τους νεοταξίτες, συκοφαντώντας για «φαιοκόκκινους», «εθνικοπαράφρονες» και «αντιαμερικανούς» όσους αριστερούς παραμένουν αντιφασίστες, αντιιμπεριαλιστές και αντισιωνιστές.
....................................
Κι όμως! για όλους αυτούς τους συμμάχους του νεοφιλελευθερισμού και της νεοταξίτικης στρατηγικής, οι αγκαλιές ενός μέρους της Αριστεράς στον ΣΥΝ - ΣΥΡΙΖΑ και στη Δημοκρατική Αριστερά του κ. Κουβέλη παραμένουν ορθάνοιχτες και θερμές...
Παράδοξον; όχι! Φυσιολογικόν απότοκο επιλογών στη βάση των δημοσίων σχέσεων, της επικοινωνιακής εξάρτησης, των «κολλητών» κι όχι στη βάση των αρχών, της ιδεολογίας και της αξιοπρέπειας...
ο ερώτημα (μάλιστα εν μέσω κρίσης αδυσώπητο) είναι για πόσο ακόμα θα κρατήσει αυτή η στάση της Αριστεράς απέναντι σε αυτούς που την ακυρώνουν; Πόσο ακόμα θα κλείνει τα μάτια σε αυτόν τον εσμό που τη μιαίνει και τη μειώνει άλλοτε χάριν μιας «παλιάς φιλίας», άλλοτε για να συνεχίζουν την καριέρα τους ορισμένοι κι άλλοτε διότι η αμάθεια εκλαμβάνεται, από άλλους ακόμα πιο αμαθείς, ως πρωτοπόρα και ρηξικέλευθη σκέψη; (υπόθεση «Ρεπούση», 1821 του ΣΚΑΪ κι άλλα).
Με τραγελαφικά αποτελέσματα: να βρίσκεται η Αριστερά ουραγός και παρακολούθημα κυβερνητικών επιλογών του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., αμήχανη στην καλύτερη και υποκριτική στη χειρότερη.
Χιλιοειπωμένα όλα αυτά αλλά και πολύς ο καιρός που αυτός ο εκφυλισμός δηλητηριάζει αυτόν τον χώρο κι ακόμα περισσότερη η επιμονή της κερδώας (για κάποιους) ευήθειας. Πάλι αύριο
το πρωί θα βρεθεί ο μαλάκας που θα πει: «Ο Μίκης είναι αντισημίτης».
Ετσι, χωρίς κανένα επιχείρημα. Επειδή το άκουσε, επειδή του το είπαν, έτσι στο λέγε-λέγε-λέγε που θρέφει τον φασισμό
κι ορισμένους αλήτες στον χώρο των ΜΜΕ, της τέχνης και των ΑΕΙ, εκεί δηλαδή που παίζεται το παιχνίδι της ιδεολογικής κυριαρχίας...
....................................
Ο κ. Σίμος Σεϊσίδης, επικηρυγμένος με 600.000 ευρώ από τον κ. Χρυσοχοΐδη, κατηγορούμενος για 13 κακουργήματα, ταλαιπωρούμενος επί πενταετίαν, κρίθηκε παμψηφεί αθώος.
Διεσύρθη με πρωτοσέλιδα, αθωώθηκε με μονόστηλα (εν μέσω των οποίων και αυτό της στήλης).
Πώς δεν το λέει, αλλά το ομολογεί ο Γιωργάκης, «ήταν καθήκον μου να σας λέω ψέμματα»! ε, το ίδιο ο κ. Χρυσοχοΐδης τότε, ο κ. Παπακωνσταντίνου τώρα, κι όλοι οι πρασινοβένετοι πάντοτε. Παρασαπίσαμε...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 9.V.2011 [email protected]
Tην Κυριακή 8 Μάη 2011 θα γίνει φέτος η 32η Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης που διοργανώνει η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση στη μνήμη του Γρηγόρη Λαμπράκη. Η ΕΕΔΥΕ καλεί όλους τους αγωνιστές της ειρήνης και του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, τη νεολαία και τους εργαζόμενους, με τη μαζική συμμετοχή τους να καταδικάσουν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στη Λιβύη, να απαιτήσουν να σταματήσει η ελληνική εμπλοκή και να κλείσει η αμερικανονατοϊκή βάση της Σούδας. Η αφετηρία της πορείας είναι στις 8 π.μ. στον Τύμβο του Μαραθώνα και ο τερματισμός στις 6.30 μ.μ. έξω από το Υπουργείο Εθνικής Αμυνας, όπου θα πραγματοποιηθεί μεγάλη αντιιμπεριαλιστική, αντιπολεμική συγκέντρωση. Η ΕΕΔΥΕ καλεί τις Επιτροπές Ειρήνης και όλο τον ελληνικό λαό για τη συμμετοχή τους στην 32η Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης:
- Να βάλουν φραγμό στο νέο έγκλημα στη γειτονιά μας και στην πλήρη στήριξη και συμμετοχή της Ελλάδας.
- Να δυναμώσουν τον αγώνα ενάντια στα μονοπώλια, ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, στη σφαγή των λαών, στους ...υπέρογκους εξοπλισμούς.
- Για την έξοδο της χώρας από το ΝΑΤΟ και το κλείσιμο των ξένων βάσεων.
- Για την επιστροφή όλων των Ελλήνων στρατιωτών από τις αποστολές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
- Για την αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.
- Για να μην περάσει η παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο.
- Για το δυνάμωμα της διεθνιστικής αλληλεγγύης, της κοινής δράσης με τους μετανάστες και όλους τους λαούς κατά του ιμπεριαλισμού».